5 ယေသျှုက တပည့်တော် ဆယ့်နှစ်ယောက်ကို ဩဝါဒပီး၍ စီရွှတ်လိုက်တော်မူသည်မှာ၊ “သင်ရို့သည် ယှာမာရိ မြို့ရွာများနှင့် တစ်ပါးအမျိုးသားတိ အရပ်ဒေသသို့ မလားကတ်ကေ့။
ထိုမင်းကြီးသည် မိမိ၏အခိုင်းအစီများအား မင်္ဂလာပွဲသို့ ဖိတ်ထားသော ဧည့်သည်တော်များကို ခေါ်ခိုင်းလိုက်၏။ သို့သော်လည်း သူရို့သည် မလာဘဲနိန်ကြ၏။
“အို၊ ဇာဗုလုန်ဒေသနှင့် နဿလိဒေသတည်းဟူသော ယော်ဒန်မြစ်တစ်ဖက်ကမ်း ပင်လယ်သို့ ထွက်ရာလမ်းတစ်လျှောက်၌ဟိသော တခြားလူမျိုးတိနီထိုင်ရာ ဂါလိလဲပြည်၊
ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးရို့အား အထံတော်သို့ ခေါ်ပြီးလျှင် နှစ်ယောက်စီတွဲ၍ စီလွှတ်ကာ သူရို့အား ဝိညာဉ်ဆိုးများကို နိုင်ရသောအခွင့်ကိုလည်း ပီးတော်မူ၏။
ထို့နောက် သခင်ဘုရားသည် အခြားသောတပည့်တော် ၇၂ ဦး ကို ရွီးခြယ်၍ နှစ်ယောက်တစ်တွဲစီတွဲလျက် ကိုယ်တော် ကြွတော်မူမည့် မြို့ရွာအသီးသီးသို့ မိမိ ရှိ့က စီရွှတ်လိုက်တော်မူ၏။
သို့သော်လည်း ခရီးလားသော ယှာမာရိ အမျိုးသားတစ်ယောက်သည် ထိုသူအနားသို့ ရောက်သောအခါ ထိုသူကို ကြည့်၍ ကရုဏာစိတ်ဟိသဖြင့်၊
ထို့နောက် ယေသျှု၏ ခြီတော်ရင်းတွင် ပြပ်ဝပ်လျက် ကျေးဇူးတော် ချီးမွမ်းလေ၏။ ထိုသူကား ယှာမာရိအမျိုးသားဖြစ်၏။
ယေသျှုသည် တပည့်တော် တစ်ဆယ့်နှစ်ပါးကို ခေါ်တော်မူပြီးလျှင် နတ်ဆိုးအပေါင်းကို နှင်ထုတ်ရန်နှင့် အနာရောဂါများကို ပျောက်ကင်းစီနိုင်သော တန်ခိုးအာဏာကို ပီးအပ်တော်မူ၏။
ထို့နောက် ကိုယ်တော်သည် သူရို့အား ဘုရားသခင်၏ နိုင်ငံတော်အကြောင်းကို ဟောပြောရန်နှင့် ဖျားနာသူများကို ကျန်းမာစီရန် ရွှတ်တော်မူပြီးလျှင်၊
ကိုယ်တော်သည် အကျွန်အား လောကထဲသို့ စီရွှတ်လိုက်သကဲ့သို့ သူရို့ကိုလည်း အကျွန်သည် ဤလောကထဲသို့ စီရွှတ်လိုက်ပါ၏။
ယေသျှုက “သင်ရို့၌ ငြိမ်သက်ခြင်း ဟိပါစီသောဝ်” ဟု တဖန် နှုတ်ဆက်ပြီးလျှင် “အဖ က ငါ့ကို စီရွှတ်သကဲ့သို့ သင်ရို့ကိုလည်း ငါစီရွှတ်လိုက်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
အကျွန်ရို့ အဖိုးအဖီးတိက ဘုရားသခင်ကို တောင်ထက်မှာသာ ကိုးကွယ်ကြ၏။ သို့ရာတွင် အသျှင်ရို့ ယုဒလူမျိုးတိက ‘ယေရုဆလင်မြို့၌သာ ဘုရားသခင်ကို ဝတ်ပြုကိုးကွယ်ရမည်’ ဟူ၍ ဆိုကြပါ၏” ဟု ဆို၏။
ထို့ကြောင့် ယှာမာရိပြည်၌ ယှုခါ အမည်ဟိသောမြို့သို့ ရောက်တော်မူ၏။ ထိုမြို့ကား ယာကုပ်သည် မိမိ၏သား ယောသပ်အား ပီးသော မြီကွက်အနားတွင် တည်ဟိ၏။
မိန်းမကလည်း “သင်ကား ယုဒလူမျိုးတစ်ယောက် ဖြစ်၏။ အကျွန်ကား ယှာမာရိ လူမျိုးတစ်ယောက်ဖြစ်၏။ သို့ပင်သျှောင် ဇာအတွက်နှင့် အကျွန့်ပါးမှာ သောက်ဖို့ရီကို တောင်းရသနည်း” ဟုဆို၏။ အကြောင်းမူကား ယုဒလူမျိုးသည် ယှာမာရိလူမျိုး သုံးသော ရီခွက်၊ ဇလုံများကို အတူတကွ အသုံးမပြုကြပေ။
ယုဒအာဏာပိုင်ရို့က “ငါရို့ကို မတွိ့စီခြင်းငှာ ဤသူသည် ဇာအရပ်သို့ လားမည်နည်း။ ဤသူသည် ဟေလသမြို့များ၌ ကွဲလွင့်လျက်ဟိသော ငါရို့လူမျိုးပါးသို့ လားပြီး ဟေလသလူမျိုးရို့ကို ဩဝါဒပီး မည်လော။
ယုဒလူတိက ယေသျှုအား “သင်သည် ယှာမာရိလူဖြစ်ပြီး နတ်ဆိုး ဝင်ပူးခံရသူလည်း ဖြစ်သည်ဟု ငါရို့ ပြောသည်မှာ မှန်သလော” ဟု မိန်းကြ၏။
သို့ရာတွင် သင်ရို့အထက်၌ သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော် ဆင်းသက်လာသောအခါ၊ သင်ရို့သည် တန်ခိုးဖြင့် ပြည့်ဝပြီးလျှင် ယေရုဆလင်မြို့မှစ၍ ယုဒပြည်တစ်ခုလုံး၊ ယှာမာရိပြည်နှင့် ကမ္ဘာမြီကြီးအစွန်းတိုင်အောင် ငါ၏သက်သီဖြစ်ကြလိမ့်မည်” ဟု သူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
ဘုရားသခင်သည် မိမိ၏သန်ယှင်းသော ဝိညာဉ်တော် ဆုကျေးဇူးကို တခြားလူမျိုးတိကိုလည်း သွန်းလောင်းတော်မူသည်ကို ပေတရုနှင့်အတူ ယုပ္ပေမြို့မှ လိုက်ပါလာကြသော ယုဒလူမျိုး ယုံကြည်သူများသည်လည်း မြင်ကြရသည်ဖြစ်၍ အံ့သြကြရလေ၏။
သတေဖန်ကို သတ်သည့်အမှုတွင် သျှောလုသည် အလိုတူအလိုပါဖြစ်သတည်း။ ထိုနိ့မှစ၍ ယေရုဆလင်မြို့၌ဟိသော အသင်းတော်များသည် ညှည်းပန်းနှိပ်စက်ခြင်းကို ပြင်းစွာခံရလေ၏။ ထို့ကြောင့် တမန်တော်ရို့မှတစ်ပါး ယုံကြည်သူအားလုံးရို့သည် ယုဒပြည်နှင့် ယှာမာရိပြည်တစ်လျှောက်သို့ ပြန့်ကြဲလားကြကုန်၏။
တခြားလူမျိုးတိ ကယ်တင်ခြင်းရခြင်းငှာ ငါရို့ဟောပြောသည်ကိုပင် တားဆီးရန် ကြိုးစားကြ၏။ ထိုနည်းအတိုင်း သူရို့သည် မိမိရို့၏အပြစ်များ ပြည့်စုံစီခြင်းငှာ အစဉ်မလပ် ကျူးလွန်လျက်ဟိကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ နောက်ဆုံး၌ ဘုရားသခင်၏ အမျက်တော်သည် သူရို့၌ ကျရောက်လေ၏။