22 အကြောင်းမူကား၊ ထာဝရဘုရားသည် ပရောဖက်အားဖြင့် မိန့်မှာထားသော ဗျာဒိတ်တော်အားလုံး ပြည့်စုံရန် ဖြစ်လေ၏။
ဤသို့ ပြုတော်မူခြင်းမှာ ပရောဖက် ဟေသျှာယအားဖြင့် ပြောထားခသည့်ကျမ်းစကားတိ မှန်လာခြင်း ဖြစ်၏။ ကျမ်းစာလာသည်ကား၊
သို့သော်လည်း ထိုတရားစကားသည် သူရို့၏ စိတ်နှလုံးထဲ၌ အမြစ်မစွဲသဖြင့် ကြာရှည်စွာမခံ၊ ထိုတရားစကားကြောင့် အမှုအခင်း သို့မဟုတ် နှိပ်စက်ညှည်းဆဲခြင်းနှင့် ကြုံတွိ့ရသောအခါ သူရို့သည် ချက်ချင်း ဖောက်ပြန်လားတတ်ကြ၏။
ဤသို့ ဟောပြောရသည့်အကြောင်းမှာ ပရောဖက် ဟောထားခသော ကျမ်းစကား ပြည့်စုံလာခြင်းဖြစ်၏။ ထိုကျမ်းစကားများမှာ၊ “သူရို့ကို ငါ ပြောသောအခါ ပုံဥပမာများကိုသာ အသုံးပြုမည်။ ဤလောကကို ဖန်ဆင်းစဉ်ကတည်းကပင် သူရို့မသိယောင် ဝှက်ထားသောအရာများကို ငါသည် ဖော်ထုတ်၍ ပြောရလိမ့်မည်” ဟု ဖြစ်သတည်း။
ဟေရုဒ် အနိစ္စရောက်သည့်တိုင်အောင် အဲဂုတ္တုပြည်၌ နီထိုင်ကြလေ၏။ ဤကား “ငါ့သားသျှေကို အဲဂုတ္တုပြည်မှ ငါ ကိုယ်တိုင် ခေါ်ထုတ်လာမည်” ဟူသော ထာဝရဘုရားက ပရောဖက်အားဖြင့် ဟောထားခသောစကားသည် ပြည့်စုံခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။
နာဇရက်ဟုခေါ်သော မြို့တစ်မြို့တွင် နီထိုင်လေ၏။ ထို့ကြောင့် “ကိုယ်တော်အား နာဇရက်မြို့သားဟု ခေါ်ဝေါ်ကြလိမ့်မည်” ဟူသော ပရောဖက်တိအားဖြင့် ဟောထားခသောစကားသည် ပြည့်စုံခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။
“မောသျှေ၏ပညတ်ကျမ်းနှင့် ပရောဖက်များ၏ကျမ်းတိကို ပယ်ဖျက်ခြင်းငှာ ငါလာသည် မဟုတ်။ ထိုကျမ်းတိကို ပယ်ဖျက်ခြင်းငှာ ငါလာသည်မဟုတ်၊ ပြည့်စုံစီခြင်းငှာ ငါလာ၏။
“အကျွန်ရို့၌ ဟိသော ဖျားနာခြင်းတိကို သူကိုယ်တိုင် နုတ်ယူ၍ အကျွန်ရို့၏ ရောဂါတိကိုလည်း ဖယ်ယှားပစ်လိမ့်မည်” ဟု ပရောဖက်ဟေသျှာယ ဟောထားခသော ကျမ်းစကားသည် ပြည့်စုံလာခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။
အကြောင်းမူကား၊ ထိုနိ့ရက်ကာလများသည် ကျမ်းစာ၌ ဖော်ပြထားသောအရာအားလုံး ပြည့်စုံမည့် ‘ပြစ်ဒဏ်စီရင်သော နိ့ရက်ကာလ’ ပင် ဖြစ်၏။
ထို့နောက် ကိုယ်တော်ကလည်း သူရို့အား “မောသျှေ ပညတ်တ္တိကျမ်း၊ ပရောဖက်ကျမ်းနှင့် ဆာလံကျမ်းတွင် ငါ့အကြောင်းကို ရီးသားထားသော အမှုအရာအားလုံးသည် ဖြစ်ပျက်ရမည်ဟု သင်ရို့နှင့်အတူ ဟိသောအခါက ငါပြောခသည့်အတိုင်း အဂု ဖြစ်ပျက်လျက်ဟိ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ထိုကျမ်းစာ၌ ဖော်ပြထားသည့်အရာများ အမြဲမှန်ကန်ကြောင်းကို သင်ရို့ သိကြ၏။ ဘုရားသခင်၏ ဗျာဒိတ်တော် ခံရသော လူတိကို ‘ဘုရားများ’ ဟု ဖော်ပြ၏။
ဤသို့ ဖြစ်ရခြင်းမှာ ‘သူရို့သည် အကြောင်းပြချက်မဟိဘဲ ငါ့ကို မုန်းကြလေ၏’ ဟူ၍ သူရို့၏ ပညတ်တ္တိကျမ်း၌ ရီးထားသမျှသည် ပြည့်စုံလာခြင်းဖြစ်၏။
အကျွန်သည် သူရို့နှင့်အတူ ဟိနိန်သောအချိန်မှာ ကိုယ်တော်၏နာမတော်တန်ခိုးဖြင့် အကျွန်အား ပီးထားသော သူရို့ကို အကျွန်သည် စောင့်ရှောက်ထားပါ၏။ ကျမ်းစာ ပြည့်စုံစီမည့်အကြောင်း တစ်ယောက်သောသူမှ လွဲ၍ သူရို့အားလုံးကို မပျက်စီးစီရန် အကျွန်စောင့်ရှောက်ထားပါ၏။
ဤသို့ ပြောရခြင်းမှာ “အို အဖ၊ ငါ့ကို ပီးထားသောသူတိအားလုံး တစ်ယောက်မျှ မပျက်စီးပါစီကေ့” ဟု သူပြောထားသော စကားသည် ပြည့်စုံလာစီခြင်းငှာ ဖြစ်၏။
မိမိ၏ မေသျှိယသည် ဒုက္ခဝေဒနာ ခံရမည်ဖြစ်ကြောင်းကို အားလုံးသော ပရောဖက်တိအားဖြင့် ကြိုတင်၍ ဘုရားသခင်က ဗျာဒိတ်ထားတော်မူခသော အရာတိကို ပြည့်စုံစီတော်မူယာ။
ကျမ်းစာတော်မြတ်၌ ရီးထားခသည့်အတိုင်း ဘုရားသခင်သည် ရှီးလွန်လေပြီးသော ကာလကပင် သူ၏ပရောဖက်များအားဖြင့် ကတိပီးထားခသော သတင်းကောင်းတရားဖြစ်သည်။
အကြောင်းမူကား ဘုရားသခင် မိန့်တော်မူသောစကားများ အကောင်အထည်ပေါ်လာသည့်တိုင်အောင် သူရို့သည် မိမိရို့၏ အခွင့်အာဏာများကို သားရဲအား တညီတညွတ်တည်း အပ်ပီးကြစီရန် ကိုယ်တော်သည် သူရို့၏စိတ်နှလုံးထဲ၌ မိမိ၏အကြံအစည်တော်ကို ထည့်ထားတော်မူ၏။