15 သင်ရို့သည် လူ့နည်းလမ်းအတိုင်းသာ တရားစီရင်တတ်ကြ၏။ ငါကား တစ်ယောက်ကိုလေ့ မစီရင်။
ယေသျှုကလည်း၊ “အဆွီ၊ ငါ့ကို တရားသူကြီးအဖြစ် လည်းကောင်း၊ သင်ရို့ နှစ်ယောက်ကြားတွင် အမွီခွဲဝီပီးသူအဖြစ် လည်းကောင်း၊ ဇာသူက ခန့်ထားသနည်း” ဟု ပြန်၍ မိန်းတော်မူ၏။
ငါ၏ သတင်းစကားကို ကြားလျက်နှင့် မနာခံသောသူကို ငါသည် တရားမစီရင်။ လောကသားတိကို အပြစ်စီရင်ရန် ငါလာသည်မဟုတ်၊ ကယ်တင်ဖို့ရန် လာခြင်းဖြစ်၏။
ယေသျှုက “ငါ၏ နိုင်ငံတော်သည် ဤလောကနှင့် မသက်ဆိုင်၊ ဤလောကနှင့် သက်ဆိုင်လျှင် ငါ၏လူရို့သည် ငါ့ကို ယုဒအာဏာပိုင်တိ လက်ထဲသို့ မရောက်ရအောင် တိုက်ခိုက်ကြလိမ့်မည်။ သို့ရာတွင် ငါ၏နိုင်ငံတော်သည် ဤအရပ်နှင့် မသက်ဆိုင်” ဟု မိန့်တော်မူလေ၏။
ဘုရားသခင်သည် မိမိ၏သားတော်အား လောကသို့ စီရွှတ်တော်မူသည်မှာ အပြစ်စီရင်ခြင်းငှာ မဟုတ်။ လောကသားရို့အား ကယ်တင်ခြင်းငှာ ဖြစ်သတည်း။
အပြင်ပန်းသဏ္ဍာန်ကိုသာ ကြည့်၍ အပြစ်စီရင်ခြင်း မပြုကတ်ကေ့။ မှန်ကန်သော တရားဖြင့်သာ အပြစ်စီရင်ကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ထိုမိန်းမကလည်း “တစ်ယောက်လည်း မဟိယာ၊ ဆရာ” ဟု လျှောက်လေ၏။ ယေသျှုက “ငါလည်း သင့်ကို အပြစ်မစီရင်၊ ပြန်လားလီ၊ နောက်တစ်ခါ အပြစ်မလုပ်လီကေ့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။]
မိတ်ဆွီ၊ သင်သည် တခြားလူတိကို အပြစ်စီရင် ပါသလော၊ သင် ဇာပိုင်လူ ဖြစ်နိန်ပါစီ၊ တခြားလူတိကို အပြစ်စီရင်ပိုင်ခွင့် မဟိ။ အကြောင်းမူကား သင်သည် တခြားလူတိကို အပြစ်စီရင်ပြီးနောက် သူရို့ နည်းတူ အပြစ်လုပ်တတ်လေ့ဟိသောကြောင့် သင်သည် မိမိကိုယ်ကို အပြစ်စီရင်ခြင်းဖြစ်၏။
ဝိညာဉ်တော်ကို ခံယူရဟိသောသူသည် အရာခပ်သိမ်းရို့ကို ပိုင်းခြား၍ သိနိုင်၏။ သို့ရာတွင် ထိုသူအား မည်သူမျှ ပိုင်းခြား၍ မသိနိုင်။
သိုဖြစ်၍ ငါရို့သည် အဂုမှစ၍ မည်သူ့ကိုမျှ လူ့အမြင်အားဖြင့် မစီရင်ယာ။ အယင်က ခရစ်တော်အား လူ့အမြင်အားဖြင့် ငါရို့ စီရင်ခကြသော်လည်း အဂုကား ထိုသို့မပြုယာ။
သင်ရို့သည် အချင်းချင်း လူတန်းစား ခွဲခြားကာ ဆိုးညစ်သော အကြံအစည်ဖြင့် တရားစီရင်သောသူတိ ဖြစ်ကြသည် မဟုတ်လော။