6 သို့သော် ယေသျှုက “ငါ၏အချိန် မရောက်သိမ့်။ သင်ရို့၏အချိန်ကား ကာလအစဉ် အသင့်ဖြစ်၏။
ကိုယ်တော်က “မြို့ထဲသို့ဝင်၍ စိတ်ချရသောသူတစ်ယောက်ပါးကို လားပြီး ‘ဆရာက မိန့်မှာလိုက်သည်မှာ၊ ငါ၏သတ်မှတ်ထားသောအချိန် ရောက်ခါနီးယာ၊ ငါသည် သင်၏အိမ်၌ ငါ၏တပည့်တိနှင့် ပသခါပွဲတော်ကို ကျင်းပမည်’ ဟူ၍ပြော” ဟု ပြန်၍ မိန့်တော်မူ၏။
အဂုအခါကား ပသခါပွဲတော်မတိုင်ခင် တစ်ရက်ဖြစ်၏။ ယေသျှုသည် ဤလောကမှ ထွက်ခွါ၍ ခမည်းတော်ထံပါးသို့ ကြွတော်မူရမည့် အချိန်ကို သိတော်မူ၏။ ကိုယ်တော်သည် ဤလောက၌ဟိသော မိမိလူတိကို အစဉ်အမြဲ ချစ်သောကြောင့် အဆုံးတိုင်အောင် သူရို့ကို ချစ်တော်မူ၏။
ယေသျှုသည် ဤသို့ ဆုံးမသြဝါဒ ပီးတော်မူပြီးနောက် ကောင်းကင်သို့ မျှော်ကြည့်လျက် ဆုတောင်းပတ္ထနာ ပြုတော်မူသည်မှာ “အို အဖ၊ အချိန်ရောက်ပါပြီ၊ သားတော်သည် ကိုယ်တော်၏ ဘုန်းတော်ကို ထင်ရှားစီခြင်းငှာ သားတော်အား ဘုန်းတန်ခိုးတော်ကို ပီးသနားတော်မူပါ။
ယေသျှုကလည်း “မယ်တော်၊ ဇာအမှုကို ပြုရမည်ကို ငါ့အား မပြောပါကေ့။ ငါ့အချိန်မရောက်သိမ့်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ထို့နောက် ထိုသူရို့သည် ကိုယ်တော်အား ဖမ်းဆီးခြင်းငှာ အခွင့်ရှာကြ၏။ သို့သော် အချိန်မကျသိမ့်သောကြောင့် တစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ မဖမ်းဆီးနိုင်ကြ။
ထိုပွဲသို့ သင်ရို့ လားကြလော့။ ငါမူကား မလား။ အကြောင်းမူကား ငါ၏အချိန် မရောက်သိမ့်သောကြောင့် ဖြစ်၏” ဟု ညီတော်များအား မိန့်တော်မူလေ၏။
ကိုယ်တော်သည် ဤစကားတော်များကို ဗိမာန်တော်၏ အလှူခံသေတ္တာထားရာ အခန်း၌ ဟောပြောတော်မူ၏။ သို့သော် ကိုယ်တော်၏အချိန် မရောက်သိမ့်သောကြောင့် မည်သူမျှ ကိုယ်တော့်ကို မဖမ်းဆီးကြ။
ယေသျှုက “ခမည်းတော်က မိမိ၏ အခွင့်အာဏာဖြင့် ဖြစ်လာမည့် အချိန်ကာလနှင့် နိ့ရက်များကို သင်ရို့ သိပိုင်ခွင့်မဟိ။