44 လူတချို့သည် ကိုယ်တော့်ကို ဖမ်းဆီးလိုကြ၏။ သို့သော်လည်း ကိုယ်တော့်ကို ဇာသူမျှ မဖမ်းဆီးကြပေ။
ထိုအခါ ဖာရိယှဲရို့သည် တရားဇရပ်မှ ထွက်လား ကြပြီးလျှင် ယေသျှုကို သတ်ရန် ကြံစည်ကြလေ၏။
ထို့နောက် ထိုသူရို့သည် ကိုယ်တော်အား ဖမ်းဆီးခြင်းငှာ အခွင့်ရှာကြ၏။ သို့သော် အချိန်မကျသိမ့်သောကြောင့် တစ်ဦးတစ်ယောက်ကမှ မဖမ်းဆီးနိုင်ကြ။
ကိုယ်တော်သည် ဤစကားတော်များကို ဗိမာန်တော်၏ အလှူခံသေတ္တာထားရာ အခန်း၌ ဟောပြောတော်မူ၏။ သို့သော် ကိုယ်တော်၏အချိန် မရောက်သိမ့်သောကြောင့် မည်သူမျှ ကိုယ်တော့်ကို မဖမ်းဆီးကြ။
အကြောင်းမူကား ငါသည် သင်နှင့် အတူဟိ၏၊ မည်သူတစ်ဦး တစ်ယောက်မျှ သင့်ကို ညှည်းဆဲခြင်းငှါ မတတ်နိုင်၊ ဤမြို့၌ ငါ၏လူတိ များစွာ ဟိကြ၏” ဟူ၍ ဖြစ်၏။
ထိုည၌ သခင်ဘုရားသည် ပေါလု၏အနား၌ ရပ်လျက်၊ “မကြောက်ကေ့၊ သင်သည် ဤယေရုဆလင်မြို့၌ ငါ၏အကြောင်းကို သက်သီခံသည့်နည်းတူ၊ ရောမမြို့၌လည်း သက်သီခံရလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။