9 “မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင်ဟိသော အသျှေတစ်ယောက် ဤမှာ ဟိပါ၏။ သို့ရာတွင် ထိုမုန့်နှင့် ငါးများသည် ဤလူအားလုံးအတွက်မူ မလုံလောက်ပါ” ဟု လျှောက်လေ၏။
ထိုအခါ တပည့်တော်တိက “အကျွန်ရို့အားလုံးမှာ မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင်ရာ ဟိပါ၏” ဟု ပြန်လျှောက်ကြ၏။
သင်ရို့သည် ဂုထိတောင် နားမလည်ကတ်သိမ့်လား။ ငါသည် မုန့်ငါးလုံးနှင့် လူ ၅,၀၀၀ ကို ကျွေးမွီးခစွာကို သင်ရို့ သတိမရကတ်ယာလား။ စားကြွင်းစားကျန်ကို သင်ရို့ ဇာနှစ်တောင်း ကောက်သိမ်းရခလဲ။
ကိုယ်တော်ကလည်း၊ “သင်ရို့၌ မုန့်ဇာလောက်ဟိသည်ကို လား၍ကြည့်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ တပည့်တော်ရို့သည် ရှာ၍တွိ့သောအခါ “မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင် ဟိပါ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။
ငါသည် မုန့်ငါးလုံးကို ဖဲ့၍ လူ ၅,၀၀၀ ကို ဝစွာကျွေးပြီးမှ အကြွင်းအကျန်ကို ကောက်သိမ်းရာတွင် တောင်းအပြည့် ဇာနှစ်တောင်း ရသည်ကို သင်ရို့ မမှတ်မိကြသလော” ဟု မိန်းတော်မူလျှင်၊ တပည့်တော်ရို့က “တစ်ဆယ့်နှစ်တောင်းအပြည့် ကောက်သိမ်းရပါ၏” ဟု ပြန်လျှောက်ကြ၏။
သို့သော် ယေသျှုကလည်း “သူရို့ စားစရာဖို့ သင်ရို့ကိုယ်တိုင် ပီးလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ သူရို့က “အကျွန်ရို့က ဤလူတိအတွက် စားစရာကို လားပြီး ဝယ်ရပါမည်လော။ အကျွန်ရို့၌ မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင်ရာ ဟိပါ၏” ဟု ပြန်လည် လျှောက်ထားကြ၏။
မာသက ယေသျှုအား၊ “အသျှင်၊ အသျှင်သာ ဤနီရာ၌ ဟိမည်ဆိုလျှင် အကျွန့်မောင် သီဆုံးလိမ့်မည် မဟုတ်ပါ။
မာရိသည် ယေသျှုဟိရာအရပ်သို့ ရောက်သောအခါ ကိုယ်တော့်ကို မြင်သဖြင့် ရှိ့တော်၌ ပျပ်ဝပ်လျက် “အသျှင်၊ အသျှင်သာ ဤအရပ်၌ ဟိတော်မူခလျှင် အကျွန့်မောင် သီရမည်မဟုတ်ပါ” ဟု လျှောက်လေ၏။
ယေသျှုကလည်း “သင်ရို့ အဂု ဖမ်းမိသော ငါးတချို့ကို ယူခကြလော့” ဟု သူရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
ယေသျှုသည်လာ၍ မုန့်ကို ယူပြီးလျှင် တပည့်တော်တိကို ပီးတော်မူ၏။ ထိုနည်းတူ ငါးကိုလည်း ပီးတော်မူ၏။
သူရို့သည် ကမ်းခြီသို့ ရောက်ကြသောအခါ မီးကျီးခဲမီးဖိုကို လည်းကောင်း၊ ကင်ထားသော ငါးများကို လည်းကောင်း၊ မုန့်တချို့ကို လည်းကောင်း တွိ့ကြလေ၏။
ထို့နောက် ယေသျှုသည် မုန့်ကို ယူ၍ ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ ထိုင်နိန်သော လူအပေါင်းရို့အား ဝီငှပီးတော်မူ၏။ ထိုနည်းတူ ကိုယ်တော်သည် ငါးကိုယူ၍ ဝီငှပီးပြီးလျှင် လူအပေါင်းရို့သည် ဝလင့်စွာစားကြ၏။
ဖိလိပ္ပုကလည်း “လူတစ်ယောက်စီကို အစားအစာ တစိကေချေလောက်သာ ပီးမည်ဆိုလျှင်ပင် ငွီဒင်္ဂါးပြား ၂၀၀ အဖိုးနှင့် မလောက်ပါ” ဟု လျှောက်လေ၏။
အကြောင်းမူကား သင်ရို့သည် ငါရို့၏ အသျှင် ယေသျှု ခရစ်တော်၏ ကျေးဇူးတော်ကို သိကြ၏။ ကိုယ်တော်သည် ကြွယ်ဝသော်လည်း သင်ရို့၏အကျိုးကိုထောက်၍ ဆင်းရဲခြင်းကို ခံတော်မူ၏။ အကြောင်းမှာ ကိုယ်တော်၏ဆင်းရဲခံခြင်းအားဖြင့် သင်ရို့ကို ကြွယ်ဝကြစီခြင်းငှာ ဖြစ်၏။
သတ္တဝါလေးပါးရို့အလယ်မှ ထွက်ပေါ်လာသည်ဟု ထင်ရသော အသံတစ်ခုကို ငါကြားရ၏။ ထိုအသံက “တစ်နိ့လုပ်အားခအတွက် ဂျုံဆန်တစ်ခွက်ရပြီး တစ်နိ့လုပ်အားခ အတွက် မုယောဆန် သုံးခွက်ရ၏။ သို့ရာတွင် သံလွင်ပင်များနှင့် စပျစ်ဥယျာဉ်များကို မဖျက်ဆီးကတ်ကေ့” ဟု ဆို၏။