24 လူအစုအဝေးရို့သည် ထိုအရပ်၌ ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်တိကို မတွိ့ကြသောအခါ ထိုလောင်းများထက်၌ တက်၍ ကိုယ်တော့်ကို ရှာခြင်းငှာ ကပေရနောင်မြို့သို့ လားကြ၏။
ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့သည် အိုင်ကို ဖြတ်၍ ဂင်္နေသရက်အရပ်သို့ ရောက်လာကြ၍
ကိုယ်တော့်ကို တွိ့သောအခါ သူရို့သည် “လူတိက ကိုယ်တော့်ကို ရှာနိန်ကြ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။
ကိုယ်တော်နှင့် တပည့်တော်ရို့သည် အိုင်တစ်ဖက်သို့ ကူးပြီး ဂင်္နေသရက်မြို့သို့ ရောက်ကြလျှင် လောင်းကို ကပ်ကြ၏။
ယေသျှု ပြန်ကြွလာတော်မူသောအခါ လူအပေါင်းရို့သည် ကမ်းတစ်ဖက်တွင် ကိုယ်တော့်ကို စောင့်မျှော်ကြလျက် ခရီးဦးကြိုပြုကြ၏။
“အသင် မိန်းမ၊ ဇာဖြစ်လို့ ငိုနိန်သနည်း၊ ဇာသူ့ကို ရှာနိန်သနည်း” ဟု ယေသျှုက မိန်း၏။ သူမသည် ကိုယ်တော်အား ဥယျာဉ်စောင့်တစ်ယောက်ဖြစ်သည်ဟု ထင်မှတ်လျက် “ဆရာ၊ သင်သည် သူ့ကို ယူလားသောသူဖြစ်လျှင် ဇာနီရာမှာ ထားသည်ကို အကျွန့်ကို ပြောပြပါ၊ အကျွန်သည် သူ့ကို လား၍ ယူပါမည်” ဟု ပြောလေ၏။
လောင်းထက်သို့ တက်ကြပြီးလျှင် အိုင်ကိုဖြတ်၍ ကပေရနောင်မြို့သို့ ပြန်လားကြ၏။ ညအချိန် ရောက်လာသော်လည်း ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့ပါးသို့ မကြွလာသိမ့်။
သို့ရာတွင် တိဗေရိမြို့မှလာသော လောင်းအချို့ကား သခင်ဘုရားသည် ကျေးဇူးတော်ကို ချီးမွမ်းပြီးမှ လူအပေါင်းရို့ကို ကျွေးခသော အရပ်နားသို့ ရောက်လာကြ၏။
ယေသျှုလည်း “သင်ရို့အား ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ သင်ရို့သည် ငါ့ကို ရှာကြသည်မှာ ငါပြသော နိမိတ်လက္ခဏာများကို နားလည်၍မဟုတ်ဘဲ သင်ရို့လိုသမျှသော အစားအစာကို ဝစွာစားရသောကြောင့်ဖြစ်၏။
ယေသျှုသည် ကပေရနောင်မြို့၌ဟိသော တရားဇရပ်တွင် ဟောပြောသွန်သင်စဉ် ဤဩဝါဒများကို ပီးတော်မူ၏။
ယုဒအာဏာပိုင်ရို့သည် ထိုပွဲ၌ ကိုယ်တော့်ကို ရှာလျက် “ထိုသူကား ဇာမှာနည်း” ဟု မိန်းမြန်းကြ၏။