19 တပည့်တော်ရို့သည် သုံး၊ လေးမိုင်ခန့် လှော်ခတ်ပြီးသောအခါ ယေသျှုသည် ရီထက်တွင် စက်တော်ဖြန့်၍ လောင်းအနားသို့ ကြွလာသည်ကို မြင်ကြသောကြောင့် သူရို့သည် ကြောက်လန့်ကြ၏။
ထိုနိ့၌ပင် တပည့်တော်နှစ်ယောက်သည် ယေရုဆလင်မြို့မှ ခုနစ်မိုင်ခန့်ကွာဝီးသော ဧမောက်ရွာသို့ ခရီးလားကြ၏။
ထိုလူငယ် လာစဉ်မှာပင် နတ်ဆိုးသည်သူ့အား မြီကြီးထက်၌လှဲချပြီး မာတောင့်စီ၏။ ယေသျှုသည် နတ်ဆိုးအား အမိန့်ပီး၍ လူငယ်ကို ကျန်းမာစီတော်မူပြီးနောက် ဖခင်အား ပြန်လည် အပ်ပီးတော်မူ၏။
ဗေသနိရွာသည် ယေရုဆလင်မြို့နှင့် နှစ်မိုင်ခန့်သာ ဝီးသည်ဖြစ်၍၊
“ငါလားသော်လည်း သင်ရို့ကို မိဘမဲ့ ဖြစ်စီမည်မဟုတ်။ သင်ရို့ထံပါးသို့ ငါပြန်လာဦးမည်။
ထိုအချိန်၌ လီပြင်းတိုက်သောကြောင့် အိုင်တွင် လှိုင်းထလာ၏။
ထိုအခါ ယေသျှုက “မကြောက်ကတ်ကေ့၊ ငါပင်ဖြစ်၏” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန့်တော်မူ၏။
ထိုစပျစ်သီးများကို မြို့ပြင်တွင် နယ်၍ စပျစ်သီးနယ်ရာ တွင်းမှ မြင်းဇက်ကြိုးထိတိုင်အောင် သွီးချောင်းစီးထွက် လာ၏။ ထိုသွီးချောင်းသည် အလျားမိုင် ၂၀၀၊ အနက် ငါးပေခန့် ဟိသတည်း။
ထိုမြို့သည် စတုရန်း ပုံဟိပြီး အလျားနှင့်အနံ တူညီ၏။ ကောင်းကင်တမန်သည် ကျူလုံးဖြင့် မြို့ကို တိုင်းထွာရာ အလျား၊ အနံ၊ အမြင့်မှာ ၁,၅၀၀ မိုင်စီ ဟိကြောင်းကို တွိ့ရ၏။