45 သို့ရာတွင် ငါသည် သင်ရို့အား ငါ၏ ခမည်းတော်ရှိ့၌ အပြစ်တင်စွပ်စွဲလိမ့်မည် ဟူ၍ မထင်ကတ်ကေ့။ သင်ရို့အား အပြစ်တင်စွပ်စွဲမည့်သူကား သင်ရို့ မျှော်လင့်သော မောသျှေပင် ဖြစ်၏။
“အာဗြဟံကလည်း၊ ‘သင်၏ ညီအစ်ကိုတိကို သတိပီးရန် မောသျှေမှစ၍ ပရောဖက်တိ ဟိကြ၏။ ထိုသူရို့စကားကို နားထောင်ကတ်ပါစီ’ ဟု ဆို၏။
ငါ့ကိုပယ်၍ ငါဟောပြောသော သတင်းစကားကို နာမခံသောသူအား တရားစီရင်မည့်သူ ဟိသိမ့်၏။ ငါဟောပြောသည့်စကားပင် နောက်ဆုံးသောနိ့၌ ထိုသူရို့ကို တရားစီရင်လိမ့်မည်။
မောသျှေသည် သင်ရို့အား ပညတ်တရားကို ပီးခသည်မဟုတ်လော။ သို့သော်လည်း သင်ရို့တစ်ယောက်မျှ ထိုပညတ်တရားကို မလိုက်လျှောက်ကြ။ သင်ရို့သည် ငါ့ကို ဇာကြောင့် သတ်ခြင်းငှာ ကြိုးစားနိန်ကြသနည်း” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ထိုသူရို့သည် မိန့်တော်မူချက်ကို ကြားလျှင် အသက်ကြီးသောသူမှစ၍ တစ်ယောက်ပြီးတစ်ယောက် ထွက်လားကြ၏။ ယေသျှုသည် တစ်ယောက်တည်း ကျန်ခတော်မူ၍၊ မိန်းမသည် ရပ်နိန်သိမ့်၏။
တခြားလူမျိုးတိမှာ မောသျှေ၏ပညတ်တရားဟူ၍ မဟိကြ၊ သူရို့သည် ဒုစရိုက်အပြစ် ကို ပြစ်မှား၍ ပညတ်တရားမဲ့ ပျက်စီးခြင်းသို့ ရောက်ကြရ၏။ ယုဒလူမျိုးတိမှာ မောသျှေ၏ပညတ်တရား ဟိကြ၏၊ သူရို့သည် ဒုစရိုက်အပြစ် ကို ပြစ်မှား၍ ပညတ်တရားဖြင့် အပြစ်စီရင်ခြင်းကို ခံရကြ၏။
ပညတ်တရားအောက်၌ အသက်ရှင်နိန်သော သူတိုင်းသည် ကျိန်ခြင်းတရား၏ အောက်၌ ဟိ၏။ ကျမ်းစာတော်မြတ်၌ “ပညတ်တ္တိကျမ်း၌ ရီးထားသမျှသောအရာကို မကျင့်နိုင်သောသူ ဟိသမျှသည် ဘုရားသခင်၏ ကျိန်ခြင်းအောက်၌ဟိသည်” ဟု ဖော်ပြထား၏။