8 ကိုယ်တော်၏ တပည့်တော်တိကား စားစရာဝယ်ခြင်းငှာ မြို့ထဲသို့ လားနိန်ခိုက်ဖြစ်၏။
သို့သော် ယေသျှုကလည်း “သူရို့ စားစရာဖို့ သင်ရို့ကိုယ်တိုင် ပီးလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ သူရို့က “အကျွန်ရို့က ဤလူတိအတွက် စားစရာကို လားပြီး ဝယ်ရပါမည်လော။ အကျွန်ရို့၌ မုန့်ငါးလုံးနှင့် ငါးနှစ်ကောင်ရာ ဟိပါ၏” ဟု ပြန်လည် လျှောက်ထားကြ၏။
ယေသျှုနှင့် တပည့်တော်ရို့ကိုလည်း ဖိတ်ကြ၏။
ထိုအချိန်၌ တပည့်တော်ရို့သည် ပြန်ရောက်လာကြရာ ကိုယ်တော်နှင့် ထိုမိန်းမသည် စကားပြောနိန်သည်ကို တွိ့လျှင် လွန်စွာအံ့ဩကြ၏။ သို့သော်လည်း ထိုမိန်းမအား “ဇာအလိုဟိသည်ကို လည်းကောင်း၊” ကိုယ်တော်အား “ထိုမိန်းမနှင့် ဇာကြောင့် စကားပြောတော်မူသည် လည်းကောင်း” ဇာသူမျှ မမိန်းဝံ့ကြပေ။
ယှာမာရိမြို့သားအပေါင်းရို့သည် ယေသျှုကို ယုံကြည်ကြ၏။ အကြောင်းမူကား ထိုယှာမာရိမိန်းမက “သူသည် အကျွန်ပြုခဖူးသမျှသော အမှုအရာများကို အကျွန်အား ပြောပြခပါ၏” ဟု ပြောဆိုသောကြောင့်ဖြစ်၏။
ထို့ကြောင့် ယှာမာရိပြည်၌ ယှုခါ အမည်ဟိသောမြို့သို့ ရောက်တော်မူ၏။ ထိုမြို့ကား ယာကုပ်သည် မိမိ၏သား ယောသပ်အား ပီးသော မြီကွက်အနားတွင် တည်ဟိ၏။
ယှာမာရိ မိန်းမတစ်ယောက်သည် ရီခပ်ခြင်းငှာ လာ၏။ ယေသျှုကလည်း ထိုမိန်းမအား “ငါ သောက်ဖို့ ရီတစ်ခွက် ပီးလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။