13 ယေသျှုကလည်း “ဤရီကို သောက်သောသူတိုင်း တဖန် ရီဆာဖို့သိမ့်။
ထို့ကြောင့် သူဌေးကလည်း၊ ‘အဖအာဗြဟံ၊ အကျွန့်ကို သနားပါ။ အကျွန်သည် ဤမီးတောက်ထဲ၌ ဝေဒနာကို ပြင်းထန်စွာ ခံစားနိန်ရပါ၏။ လာဇရု၏ လက်ဖျားကို ရီမှာနှိုက်ပြီး အကျွန့်လျှာကို အီးစီဖို့ သူ့ကို အကျွန်ပါးသို့ ရွှတ်ပီးပါ’ ဟု အော်ဟစ် ပြောဆိုလေ၏။
ဤရီတွင်းကား အကျွန်ရို့ အဖိုးအဖီးဖြစ်သော ယာကုပ်က အကျွန်ရို့ကို ပီးထားခသည့် ရီတွင်းဖြစ်၏။ သူနှင့် သူ၏သားသမီးများနှင့် သိုးတိရစ္ဆာန်အားလုံးသည် ဤက ရီကိုသောက်ကြ၏။ သင်သည် အကျွန်ရို့အဖိုးအဖီးဖြစ်သူ ယာကုပ်ထက် ကြီးမြတ်ပါသလော” ဟု မိန်းလေ၏။
သို့သော်လည်း ငါ ပီးသောရီကို သောက်သောသူကား နောက်တဖန် ရီမမွတ်ယာ။ ထိုရီသည် ထိုသူရို့၏ အထဲ၌ အသက်စမ်းရီဖြစ်စီပြီး ထာဝရအသက်ကိုလည်း ပီးလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ပုပ်ပျက်တတ်သော အစားအစာဖို့ မလုပ်ဆောင်ကတ်ကေ့။ သို့သော် လူသားသည် သင်ရို့အား ပီးတော်မူမည့် ထာဝရအသက်ကို ရစီနိုင်ခြင်းငှာ မပုပ်ပျက်တတ်သော အစာအဖို့သာ လုပ်ဆောင်ကြလော့။ အကြောင်းမူကား အဖဘုရားသခင်သည် လူသားအား တံဆိပ်ခတ်ထားသောသူဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
သင်ရို့၏ အဖိုးအဖီးရို့သည် တောကန္တာရ၌ မန္နမုန့်ကို စားခကြ၏။ သို့သော်လည်း သူရို့သည် သီဆုံးလားခရ၏။