12 ယေသျှုက “လာ၍ စားကြလော့” ဟု တပည့်တော်ရို့အား မိန့်တော်မူ၏။ တပည့်တော်တိကလည်း သခင်ဘုရား ဖြစ်တော်မူကြောင်းကို သိကြသောကြောင့် “သင်ကား ဇာသူဖြစ်သနည်း” ဟု မည်သူမျှ မမိန်းဝံ့ကြပေ။
ယေသျှု၏ မိန်းခွန်းကို တစ်ယောက်လည်း မဖြေနိုင်ကြ။ ထိုနိ့မှစ၍ မည်သူတစ်ဦးတစ်ယောက်ကမျှ ယေသျှုအား မိန်းမြန်းစုံစမ်းခြင်း မလုပ်ဝံ့ကတ်ယာ။
တပည့်တော်ရို့သည် ကိုယ်တော်၏ သွန်သင်ခြင်းကို နားမလည်ကြသော်လည်း ကိုယ်တော်အား ကြောက်ရွံ့၍ မမိန်းလျှောက်ဝံ့ကြ။
သို့ရာတွင် တပည့်တော်ရို့သည် ထိုစကားအဓိပ္ပာယ်ကို မသိကြ။ ထိုသို့ သူရို့သည် နားမလည်ကြစီရန် ထိုအရာတိကို ကွယ်ဝှက်ထားလျက်ဟိ၏။ သူရို့သည်လည်း ကိုယ်တော်အား မိန်းလျှောက်ရန်လည်း ကြောက်ရွံ့ကြ၏။
ယေသျှုက တပည့်တော်ရို့သည် ဤအကြောင်းကို မိန်းမြန်းလိုကြသည်ကို သိတော်မူသည်ဖြစ်၍ “‘တအောင့်ကြာလျှင် သင်ရို့သည် ငါ့ကို မြင်တွိ့ရကြလိမ့်မည်မဟုတ်။ တအောင့်ကြာပြီးမှ သင်ရို့သည် ငါ့ကို ပြန်၍ မြင်တွိ့ကြရလိမ့်မည်’ ဟု ငါပြောခသည်ကို သင်ရို့သည် အချင်းချင်း မိန်းမြန်းနိန်ကြသည်မဟုတ်လောဟု သူရို့အား မိန်းတော်မူ၏။
သျှိမုန်ပေတရုသည် လောင်းထက်သို့ ပြန်၍ တက်ပြီးလျှင် ငါးကြီး ၁၅၃ ကောင်နှင့် ပြည့်နိန်သည့် ပိုက်ကွန်ကို ကုန်းထက်သို့ ဆွဲတင်လာ၏။ ငါးများသော်လည်း ပိုက်ကွန်သည် စုတ်ပြဲခြင်းမဟိပေ။
သူရို့သည် စားပြီးကြသောအခါ ယေသျှုက သျှိမုန်ပေတရုအား “ယောဟန်၏သား သျှိမုန် သင်သည် ဤအရာတိထက် ငါ့ကို ပို၍ ချစ်သလော” ဟု မိန်းသော်၊ “ချစ်ပါ၏ အသျှင်၊ အကျွန်သည် ကိုယ်တော်အား ချစ်သည်ကို ကိုယ်တော်သိပါ၏” ဟု ပြောလေ၏။ ယေသျှုက “ငါ၏သိုးငယ်တိကို စောင့်ရှောက်လော့” ဟု သျှိမုန်ပေတရုအား မိန့်မှာတော်မူ၏။
ထိုအချိန်၌ တပည့်တော်ရို့သည် ပြန်ရောက်လာကြရာ ကိုယ်တော်နှင့် ထိုမိန်းမသည် စကားပြောနိန်သည်ကို တွိ့လျှင် လွန်စွာအံ့ဩကြ၏။ သို့သော်လည်း ထိုမိန်းမအား “ဇာအလိုဟိသည်ကို လည်းကောင်း၊” ကိုယ်တော်အား “ထိုမိန်းမနှင့် ဇာကြောင့် စကားပြောတော်မူသည် လည်းကောင်း” ဇာသူမျှ မမိန်းဝံ့ကြပေ။
သို့ရာတွင် လူတိုင်းကို ပြတော်မမူ၊ ဘုရားသခင် ရွီးချယ်ထားတော်မူသော သက်သီခံများ ဖြစ်ကြသည့် သီခြင်းတရားက ထမြောက်ပြီးနောက် ကိုယ်တော်နှင့်အတူ စားသောက်ခကြသော ငါရို့ကိုသာ ပြတော်မူခ၏။