27 ထို့နောက် ကိုယ်တော်က သောမအား “သင်၏လက်ချောင်းဖြင့် ငါ၏လက်ဖဝါးတိကို စမ်းကြည့်လော့။ သင်၏လက်ကိုဆန့်၍ ငါ၏နံဘေးကို စမ်းကြည့်လော့။ သံသယကင်းစွာဖြင့် ငါ့ကို ယုံကြည်လော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ထိုအခါ ယေသျှုက “သင်ရို့သည် ယုံကြည် ခြင်းမဟိ၊ ဖောက်ပြန်တတ်သောအမျိုးပါကား၊ ငါသည် သင်ရို့နှင့်အတူ ဇာလောက်ကြာကြာ နီရပါဖို့လဲ။ ငါသည် သင်ရို့ကို ဇာလောက်ကြာကြာ သည်းခံနိန်ရပါဖို့လဲ။ သူငယ်ကို ငါ့ပါးသို့ ယူလာခ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ကိုယ်တော်က “အို၊ ယုံကြည်ခြင်း မဟိသောအမျိုး၊ ငါသည် သင်ရို့နှင့် ဇာလောက်ကြာကြာနီရမည်နည်း။ ဇာလောက်ကြာကြာ သင်ရို့ကို သည်းခံရမည်နည်း။ ယင်းသူငယ်ကို ငါ့ပါးသို့ ယူလာကြလော့” ဟု မိန့်တော်မူသည်အတိုင်း၊
ငါ့လက်တိ၊ ခြီတိကိုကြည့်ပါ။ သင်ရို့မြင်ရသည့်အတိုင်း ငါပင်ဖြစ်၏။ ငါ့ကို စမ်းသပ်ကြည့်ကြလော။ သင်ရို့မြင်ရသည်အတိုင်း ငါ့၌အရိုးအသားနှင့် ပြည့်စုံ၏။ စစ္ဆီ၌ကား အရိုးအသားမဟိ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ကိုယ်တော်သည် မိန့်တော်မူပြီးလျှင် မိမိ၏လက်တော်၊ ခြီတော်တိကို တပည့်တော်ရို့အား ပြတော်မူ၏။
ယေသျှုက “ယုံကြည်ခြင်းမဟိ၊ ဖောက်ပြန်တတ်သောလူတိ၊ ငါသည် သင်ရို့နှင့်အတူ ဇာအချိန်ထိကြာအောင် နီရမည်နည်း။ ဇာလောက်ထိ သည်းခံရမည်နည်း” ဟု မိန့်တော်မူ၏။ ထို့နောက် ထိုသူအား “သင်၏သားကို မ၍ ဤနီရာသို့ ယူလာလော့” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ယေသျှုသည် ထိုသို့ မိန့်တော်မူပြီးနောက် သူ၏လက်ဝါးနှင့် သူ၏နံဘေးကို သူ၏တပည့်တော်တိအား ပြ၏။ တပည့်တော်ရို့သည် သခင်ဘုရားကို မြင်ရ၍ အလွန်ဝမ်းမြောက်ကြ၏။
ထို့ကြောင့် “ငါရို့သည် သခင်ဘုရားကို တွိ့ပြီးပြီ” ဟု အခြားသောတပည့်တော်တိက သူ့ကို ပြောကြသောအခါ သောမ က “ကိုယ်တော်၏ လက်ဝါးနှစ်ဖက်၌ ဟိသော သံမှုတ်ဒဏ်ရာကို ငါ့လက်ဖျားနှင့် မထိရ၊ ကိုယ်တော်၏နံဘေးမှာဟိသော ဒဏ်ရာကို ကိုယ်တိုင် လက်နှင့် မစမ်းရလျှင် အကျွန်သည် ယုံကြည်လိမ့်မည် မဟုတ်ပါ” ဟု ပြော၏။
ထိုအခါ သောမသည်လည်း “ကိုယ်တော်သည် အကျွန်၏အသျှင်၊ အကျွန်၏ ဘုရားသခင် ပါတကား” ဟု လျှောက်လေ၏။
အပြစ်လုပ်ခြင်းကို ထင်ရှားစီခြင်းငှာ ပညတ်တရားသည် ဝင်ရောက်လာရ၏။ သို့ရာတွင် အပြစ်တရား ထင်ရှားသောအရာ၌ ဘုရားသခင်၏ကျေးဇူးတော်သည် သာ၍ ထင်ရှားလာ၏။