12 အဖြူရောင်ဝတ်ထားသော ကောင်းကင်တမန်နှစ်ပါးသည် ယေသျှု အလောင်းထားသည့်နီရာ၏ ဂေါင်းရင်း၌ တစ်ပါး၊ ခြီရင်း၌တစ်ပါး ထိုင်လျက် ဟိကြသည်ကို မြင်၏။
ထိုအရပ်၌ တပည့်တော်ရို့ ရှိ့တွင် ယေသျှုသည် အဆင်းသဏ္ဌာန်ပြောင်းလဲလာ၏၊ ကိုယ်တော်၏မျက်နှာတော်သည် နီကဲ့သို့ ထွန်းလင်းနိန်ပြီး၊ ဝတ်ရုံတော်သည် ငွီရောင်ကဲ့သို့ လင်းလက်တောက်ပနိန်၏။
ထိုသို့ ကိုယ်တော် ကြွတော်မူစဉ် တမန်တော်ရို့သည် အာကာပြင်သို့ စိ့စိ့ကြည့်နိန်ကြ၏။ ထိုအခါ ဝတ်ဖြူစင်ကြယ်နှင့် လူနှစ်ယောက်သည် သူရို့အနားတွင် ရုတ်တရက် ရပ်လာပြီးလျှင်၊
သို့ရာတွင် သာဒိမြို့၌ မိမိရို့အဝတ်ကို အညစ်အကြေးနှင့် ကင်းစင်စီသောလူ အနည်းချေဟိသိမ့်၏။ ထိုသူရို့သည် ထိုက်တန်သူများဖြစ်သဖြင့် ဝတ်ဖြူစင်ကြယ်ကို ဝတ်၍ ငါနှင့်အတူ လားလာရကြလိမ့်မည်။
ငါက “အကျွန် မသိပါ ဆရာ။ သင်သာ သိပါ၏” ဟု ပြန်၍ ဖြေ၏။ ထိုသူက “သူရို့သည် ဆင်းရဲဒုက္ခကြီးထဲမှ လွတ်မြောက်လာသောသူများဖြစ်၏။ သူရို့သည် မိမိရို့ ဝတ်လုံများကို သိုးသူငယ်တော်၏ သွီးဖြင့် ဖြူစင်အောင် ဖွပ်ခပြီးယာ။