30 “အကျွန်ရို့သည် ဤသူကို ပြစ်မှားခြင်း မဟိဘဲ ခေါ်လာကြသည် မဟုတ်ပါ” ဟု သူရို့က ပြောကြ၏။
“နားထောင်၊ ငါရို့ ခရီးပြုနိန်သော ယေရုဆလင်မြို့၌ လူသားသည် ယဇ်ပုရောဟိတ် အကြီးအကဲတိနှင့် ကျမ်းတတ်ဆရာတိလက်သို့ အပ်နှံခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်။ ထိုသူရို့သည် လူသားကို သီဒဏ်စီရင်ကာ တခြားလူမျိုးတိလက်သို့ အပ်နှံကြလိမ့်မည်။
ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့သည် ယေသျှုကို အမျိုးမျိုး ပြစ်တင်စွပ်စွဲကြ၏။
‘လူသားသည် အပြစ်သားတိလက်သို့ အပ်နှံခြင်းကို ခံရလိမ့်မည်။ အသီသတ်ခြင်းကို ခံရ ပြီးလျှင် သုံးရက်မြောက်သောနိ့၌ သီခြင်းမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်လိမ့်မည်’ ဟု ပြောခသောစကားကို အောက်မိ့ကြပါ” ဟုဆို၏။
ထို့ကြောင့် ပိလတ်သည် သူရို့ဟိရာ အိမ်အပြင်သို့ ထွက်ပြီးလျှင် “ဇာအပြစ်နှင့် စွပ်စွဲပြီးကေ ဤသူကို ခေါ်လာကြသနည်း” ဟု မိန်းသော်၊
ပိလတ်မင်းက “ဤသူကို သင်ရို့၏ ပညတ်တရားအတိုင်း သင်ရို့ကိုယ်တိုင် တရားစီရင်ကြလော့” ဟု ပြော၏။ ယုဒလူရို့က “အကျွန်ရို့သည် မည်သူ့ကိုမျှ အသီသတ်ပိုင်ခွင့် မဟိပါ” ဟု ပြန်ပြောကြ၏။
ဤစကားကို ပိလတ်ကြားသောခါ၊ သူသည် ယေသျှုကို ပြန်လွှတ်ရန် ကြိုးစားပြန်၏။ သို့ရာတွင် ယုဒလူမျိုး အပေါင်းရို့က “ထိုသူအား လွှတ်ပီးလိုက်လျှင် မင်းကြီးသည် ဧကရာဇ်မင်း၏ မိတ်ဆွီ မဟုတ်ယာ၊ မိမိကိုယ်ကို ဘုရင်ဟု ဆိုသူသည် ဧကရာဇ်မင်း၏ ရန်သူသာ ဖြစ်ပါ၏” ဟု အော်ဟစ်ပြောဆိုကြ၏။
ငါရို့အဖိုးအဖီးတိ၏ဘုရား၊ အာဗြဟံ၊ ဣဇာက်၊ ယာကုပ်ရို့၏ ဘုရားသခင်သည် မိမိ၏အခိုင်းအစီ ယေသျှုအား ဘုန်းတန်ခိုးတော်ကို ပီးတော်မူခယာ။ သင်ရို့သည် ထိုအသျှင်ကို အာဏာဟိသောသူတိလက်၌ အပ်သော်လည်း သူ့ကို လွှတ်ပီးရန် ဆုံးဖြတ်ထားသော ပိလတ်၏ ရှိ့တော်၌ ငြင်းပယ်ခကြ၏။
ငါသည် သတင်းကောင်းတရားတော်ကို ဟောပြောသောကြောင့် ရာဇဝတ်သား တစ်ယောက်ကဲ့သို့ သံကြိုးနှင့် ချိုင်နှောင်ခြင်းကို ခံရသည်ထိ ဒုက္ခခံရ၏။ သို့ရာတွင် ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပတ်တော်သည်ကား ချိုင်နှောင်ခြင်းကို မခံရ။
သင်ရို့တွင် လူသတ်မှု၊ ခိုးမှု၊ ရာဇဝတ်မှု၊ သူတစ်ပါး၏ကိစ္စတွင် စွက်ဖက်မှုစသည့် တစ်ခုခုသော အပြစ်များကြောင့် မည်သူတစ်ယောက်မျှ ဆင်းရဲဒုက္ခကို မခံရစီကေ့။