18 ချမ်းအီးသောကာလ ဖြစ်သဖြင့် အစီခံများနှင့် အစောင့်စစ်သည်များသည် မီးသွီးမီးဖို တစ်ခုကို ဖို၍ ပတ်လည်ဝိုင်းကာ ရပ်လျက် မီးလှုံနိန်ကြ၏။ ပေတရုသည်လည်း သူရို့နှင့်အတူ မတ်တပ်ရပ်လျက် မီးလှုံလျက်နီ၏။
ပေတရုသည် ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ ကျောင်းတော်ဝင်းအတွင်းထိတိုင် ကိုယ်တော်နှင့် မနီးမဝီးမှ လိုက်လာပြီးလျှင်၊ ယဇ်ပုရောဟိတ်မင်း၏ ကိုယ်ရံတော်တပ်သားတိနှင့်အတူ မီးလှုံ၍ နိန်၏။
ပေတရု မီးလှုံနိန်သည်ကို မြင်သောအခါ သူ့ကို စိ့စိ့ကြည့်လျက် “သင်သည်လည်း နာဇရက်မြို့သား ယေသျှု၏ အပေါင်းအပါ ဖြစ်၏” ဟု ဆိုလျှင်၊
ကိုယ်တော်သည် ပြင်းစွာသောဝေဒနာကို ခံစားပြီး အထူးကြိုးစား၍ ဆုတောင်းတော်မူသောကြောင့် ကိုယ်တော်၏ချွေးပေါက်များသည် မြီကြီးတွင်ကျသော သွီးစက်ကဲ့သို့ဖြစ်၏။
သျှိမုန်ပေတရုသည် ထိုနီရာ၌ မတ်တပ်ရပ်ကာ မီးလှုံလျက်ဟိ၏။ “သင်သည်လည်း ထိုသူ၏ တပည့်တစ်ယောက် ဖြစ်သည် မဟုတ်လော” ဟု တခြားလူတိက သူ့ကို မိန်းကြ၏။ ပေတရုက “ငါ မဟုတ်ပါ” ဟု ငြင်းဆိုလေ၏။
ထို့ကြောင့် ယုဒသျှကာရုတ်သည် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲရို့နှင့် ဖာရိယှဲရို့က စီရွှတ်လိုက်သည့် ဗိမာန်တော်အစောင့်စစ်သားတချို့နှင့် ရောမစစ်သားများကို သူနှင့်အတူ ခေါ်လာကာ ထိုဥယျာဉ်သို့ ရောက်လာ၏။ သူရို့သည် မီးအိမ်၊ မီးတုတ်နှင့် လက်နက်များကို ကိုင်ဆောင်လာကြ၏။
သူရို့သည် ကမ်းခြီသို့ ရောက်ကြသောအခါ မီးကျီးခဲမီးဖိုကို လည်းကောင်း၊ ကင်ထားသော ငါးများကို လည်းကောင်း၊ မုန့်တချို့ကို လည်းကောင်း တွိ့ကြလေ၏။
ပေတရုနှင့် ယောဟန်ရို့သည် လွတ်မြောက်လာပြီးသည်နှင့် ချက်ချင်းပင် မိမိလူစုထံသို့ ပြန်လာကြပြီးလျှင် ယဇ်ပုရောဟိတ်အကြီးအကဲတိနှင့် ဘာသာရေးခေါင်းဆောင်တိ ပြောကြားလိုက်သမျှကို ပြောပြကြ၏။
အလွဲမယူကတ်ကေ့။ “အပေါင်းအသင်း မကောင်းလျှင် ကောင်းသောအကျင့်ပင် ပျက်စီးတတ်၏။”