4 ထို့ကြောင့် ကိုယ်တော်သည် စားပွဲမှထ၍ ဝတ်ရုံတော်ကို ချွတ်တော်မူပြီးလျှင် ပုဝါပိုင်းကိုယူ၍ ခါး၌ ချိုင်ထား၏။
ထိုအခိုင်းအစီတိ စောင့်မျှော်နိန်ကြသည်ကို သခင်ပြန်ရောက်ချိန်၌ တွိ့ရလျှင် ယင်းအခိုင်းအစီရို့သည် မင်္ဂလာဟိကြ၏။ ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ သခင်သည် ခါးပန်းကိုစည်းပြီးလျှင် အခိုင်းအစီတိကို စားပွဲ၌ ထိုင်ခိုင်းစီပြီး ကျွေးမွေးလိမ့်မည်။
“သင်ရို့တွင် လယ်ထွန်သားဖြစ်စီ၊ သိုးကျောင်းသားဖြစ်စီ အခိုင်းအစီတစ်ယောက်ဟိသည်ဟု ဆိုပါစို့။ ထိုသူသည် လယ်ထဲက ပြန်လာသောအခါ ညစာစားဖို့ရန် အယင်လာထိုင် ဟု သင်ရို့ထဲက ဇာသူက ပြောမည်နည်း။
ထိုသို့မဆိုဘဲ၊ ‘ငါ့အတွက် ညစာကိုပျင်လိုက်၊ ငါစားသောက်နိန်စဉ် ခါးကိုစည်း၍ ငါ့ကို လုပ်ကျွေးလော့။ ပြီးမှ သင်စားသောက်လော့’ ဟု ဆိုမည် မဟုတ်လော။
စားပွဲ၌ထိုင်နိန်သူနှင့် လုပ်ကျွေးသောသူထဲက ဇာသူက သာ၍ ကြီးမြတ်သူ ဖြစ်သနည်း။ စားပွဲ၌ ထိုင်သူမဟုတ်လော။ သို့သော်လည်း ငါက သင်ရို့ထဲ၌ လုပ်ကျွေးသူပိုင်ဖြစ်၏။
ကိုယ်တော်သည် တပည့်တော်ရို့၏ခြီကို ဆီးတော်မူပြီးမှ ဝတ်ရုံကို ပြန်၍ဝတ်ပြီး စားပွဲ၌ ထိုင်တော်မူ၏။ ကိုယ်တော်က၊ “သင်ရို့အတွက် ငါပြုခသည့်အမှုကို နားလည်ကြသလော။
အကြောင်းမူကား သင်ရို့သည် ငါရို့၏ အသျှင် ယေသျှု ခရစ်တော်၏ ကျေးဇူးတော်ကို သိကြ၏။ ကိုယ်တော်သည် ကြွယ်ဝသော်လည်း သင်ရို့၏အကျိုးကိုထောက်၍ ဆင်းရဲခြင်းကို ခံတော်မူ၏။ အကြောင်းမှာ ကိုယ်တော်၏ဆင်းရဲခံခြင်းအားဖြင့် သင်ရို့ကို ကြွယ်ဝကြစီခြင်းငှာ ဖြစ်၏။
ငါရို့သည် အချင်းချင်းချစ်ရကြမည် ဟူသော ဤတရားစကားကို ရှီးဦးစွာကပင် သင်ရို့ ကြားရပြီး ဖြစ်၏။