44 ယေသျှုက အော်ဟစ်၍ “ငါ့ကို ယုံကြည်သူသည် ငါ့ကိုသာမဟုတ် ငါ့ကို စီရွှတ်တော်မူသည့် သူကိုပင်လျှင် ယုံကြည်၏။
“သင်ရို့ကို ကြိုဆိုလက်ခံသောသူသည် ငါ့ကို ကြိုဆိုလက်ခံသောသူ ဖြစ်၏၊ ငါ့ကို ကြိုဆိုလက်ခံသောသူသည်လည်း ငါ့ကို စီရွှတ်သောသူတစ်ယောက်ကို ကြိုဆိုလက်ခံသူဖြစ်၏။
ယေသျှုက “ဇာကြောင့် ‘တတ်နိုင်တော်မူလျှင်’ ဟူ၍ ပြောသနည်း။ ယုံကြည်ခြင်းဟိသောသူအဖို့ ခပ်သိမ်းသော အမှုအရာကို တတ်စွမ်းနိုင်သည်” ဟု ထိုသူအား မိန့်တော်မူ၏။
“ငါ၏နာမကို ထောက်၍ ဤပိုင် အသျှေရို့ထဲက တစ်ယောက်ယောက်ကို လက်ခံသောသူသည် ငါ့ကို လက်ခံ၏။ ငါ့ကို လက်ခံသောသူက ငါ့ကိုသာ လက်ခံသည်မဟုတ်၊ ငါ့ကို စီလွှတ်တော်မူသော အသျှင်ကိုလည်း လက်ခံခြင်း ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ထိုသို့မိန့်တော်မူပြီးနောက် ကိုယ်တော်က “လာဇရု ထွက်လာလော့” ဟု ကျယ်သောအသံနှင့် ဟစ်ခေါ်တော်မူ၏။
ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ ငါစီရွှတ်သောသူကို လက်ခံသောသူသည် ငါ့ကို လက်ခံခြင်းဖြစ်၏။ ငါ့ကို လက်ခံသောသူသည်လည်း ငါ့ကို စီရွှတ်သော အသျှင်ကိုလက်ခံ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
“ငါအမှန်ဆိုသည်ကား၊ ငါ့စကားကို ကြားလျက် ငါအား စီရွှတ်သောသူကို ယုံကြည်သော သူရို့သည် ထာဝရအသက်ကို ရ၏။ ထိုသူရို့သည် တရားစီရင်ခြင်းကို မခံရဘဲ သီခြင်းမှ အသက်ရှင်ခြင်းသို့ ကူးမြောက်သော သူများ ဖြစ်ကြ၏။
ယေသျှုသည် ဗိမာန်တော်၌ ဆုံးမဩဝါဒ ပီးတော်မူစဉ်၊ “သင်ရို့သည် ငါ့ကို လည်းကောင်း၊ ငါသည် ဇာအရပ်မှ လာသည်ကို လည်းကောင်း သိကြ၏။ ငါသည် ကိုယ့်အလိုဖြင့် လာသည်မဟုတ်။ ငါ့ကို စီရွှတ်တော်မူသော သူသည် သစ္စာနှင့် ပြည့်စုံတော်မူ၏။ ထိုအသျှင်ကို သင်ရို့ မသိကြသလော။
ကိုယ်တော်အား သီခြင်းတရားမှ ရှင်ပြန်ထမြောက်စီ၍ ဘုန်းတော် ထွန်းတောက်စီတော်မူသော ဘုရားသခင်ကို ကိုယ်တော်အားဖြင့် သင်ရို့သည် ယုံကြည်ကြ၏။ သို့ဖြစ်၍ သင်ရို့သည် ဘုရားသခင်ကို အမှီပြုလျက် ယုံကြည်ခြင်းနှင့် မျှော်လင့်ခြင်း ဟိကြ၏။