38 ယေသျှုသည် စိတ်နှလုံး အလွန်ညှိုးငယ်၍ သင်္ချိုင်းဂူသို့ ကြွတော်မူ၏။ ထိုသင်္ချိုင်းဂူ အပေါက်ဝကိုလည်း ကျောက်တုံးဖြင့် ပိတ်ထား၏။
ကျောက်ဆောင်၌ ထွင်းထားသည့် မိမိပိုင် အသစ်သော ကျောက်ဂူသင်္ချိုင်းအတွင်း၌ ယေသျှု၏အလောင်းကို ထည့်သွင်းကာ သင်္ချိုင်းဂူအပေါက်ဝတွင် ကျောက်တုံးကြီးတစ်တုံးကို တွန်းလှိမ့်၍ ထားခပြီးမှ ထွက်လားလေ၏။
ထို့ကြောင့် သူရို့သည် လား၍ သင်္ချိုင်းဂူလုံခြုံစီခြင်းငှာ ကျောက်တုံးတွင် တံဆိပ်ရိုက်ပြီး အစောင့်တပ်ကို ချထားကြ၏။
ယောသပ်သည် ပိတ်ချောထည်ကို ဝယ်ပြီးလျှင် အလောင်းတော်ကို လက်ဝါးကပ်တိုင်ထက်မှ ချ၍ ပိတ်စထည်ဖြင့်ပတ်၏။ ထို့နောက် ကျောက်၌ထွင်းထားသော သင်္ချိုင်းဂူတွင် သင်္ဂြိုဟ်ပြီးလျှင် ဂူဝ၌ ကျောက်တုံးကြီးကို လှိမ့်၍ ပိတ်ထားလေ၏။
သို့ရာတွင် ယေသျှုသည် သက်ပြင်းချတော်မူပြီး “အဂုခေတ်လူရို့သည် ဇာကြောင့် နိမိတ်လက္ခဏာကို တောင်းဆိုကြသနည်း။ ငါ အမှန်အကန်ဆိုသည်ကား ဤသူရို့ကို ဇာနိမိတ်လက္ခဏာကိုမျှ ငါ မပြ” ဟု မိန့်တော်မူပြီးလျှင်၊
သင်္ချိုင်းဂူဝမှ ကျောက်တုံးအား လှိမ့်ဖယ်ထားသည်ကို တွိ့မြင်သဖြင့်၊
မာရိမှစ၍ သူမနှင့်အတူ လိုက်လာကြသော ယုဒလူအားလုံး ငိုကြွီးနိန်သည်ကို ယေသျှုသည် မြင်တော်မူလျှင် စိတ်တော်အလွန်ညှိုးငယ်၍ စိတ်မချမ်းမသာ ဖြစ်တော်မူ၏။
တလင်းဂနီနိ့ မိုးထက်ဖက် မိုးမလင်းခင်အချိန်တွင် မာဂဒလရွာသူ မာရိသည် သင်္ချိုင်းဂူသို့ ရောက်လားရာ၊ ဂူပေါက်ဝ၌ ပိတ်ထားသော ကျောက်တုံးသည် ရွိ့လျက်ဟိသည်ကို မြင်တွိ့လေ၏။