11 ကိုယ်တော်သည် ထိုသို့ မိန့်တော်မူပြီးနောက် “ငါရို့အဆွီ လာဇရုသည် အိပ်နိန်ခြင်းသာဖြစ်၍ သူ့ကို နှိုးခြင်းငှာ လားကြမည်” ဟု ထပ်၍ မိန့်တော်မူ၏။
သင်္ချိုင်းဂူများလည်း ပွင့်ထွက်ကာ သီနိန်ပြီးသော သန့်ယှင်းသူများစွာ၏အလောင်းများသည် ထမြောက်ခြင်းသို့ ရောက်ကြလေ၏။
ကိုယ်တော်က “အားလုံး အပြင်သို့ ထွက်ကတ်၊ ဤမိန်းမသျှေသည်ကား သီလားစွာမဟုတ် — အိပ်ပျော်နိန်စွာရာဖြစ်သည်” ဟု မိန့်တော်မူလိုက်၏။ ထိုအခါ သူရို့အားလုံးက ကိုယ်တော့်ကို ပျက်ရယ်ပြုကြ၏။
ကိုယ်တော်သည် အိမ်ထဲသို့ ဝင်၍ “ဇာကြောင့် ဝိုင်းအုံ၍ ငိုနိန်ကြသနည်း။ ဤသူငယ်မသျှေ သီကျလားသည်မဟုတ် — အိပ်ပျော်နိန်ခြင်းသာ ဖြစ်၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
သို့သော်လည်း ညအချိန်၌ကား အလင်းရောင် မဟိသောကြောင့် လားလာကြသော လူတိသည် ခလုတ်တိုက်ပြီး လဲတတ်ကြ၏” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
တပည့်တော်ရို့က “အသျှင်၊ သူသည် အိပ်ပျော်နိန်သည်ဆိုလျှင် ကျန်းမာလာပါလိမ့်မည်” ဟု လျှောက်ကြ၏။
ယေသျှုကလည်း၊ လာဇရုသီဆုံးကြောင်းကို ရည်ရွယ်၍ မိန့်တော်မူသော်လည်း သာမန် အိပ်ပျော်ကြောင်းကို ဆိုလိုသည်ဟု တပည့်တော်ရို့က ထင်မှတ်ကြ၏။
ညီအစ်မနှစ်ယောက်ရို့က “အသျှင်၊ အသျှင်ချစ်တော်မူသောသူသည် ဖျားနာနိန်ပါ၏” ဟု ယေသျှုထံတော်သို့ သတင်းပို့လိုက်ကြ၏။
မင်္ဂလာဆောင်သတို့သမီးကို ပိုင်ဆိုင်သည့်လူကား မင်္ဂလာဆောင်သတို့သားဖြစ်၏။ သတို့သား၏ မိတ်ဆွီကား ရပ်လျက် နားထောင်ပြီး နိန်၏။ သတို့သား၏အသံကို ကြားသောအခါ အလွန်ဝမ်းမြောက်သကဲ့သို့ ငါသည်လည်း ဝမ်းမြောက်ခြင်းနှင့် ပြည့်လေ၏။
သူသည် ဒူးထောက်၍ ကျယ်လောင်သော အသံဖြင့် “အသျှင်ဘုရား၊ ဤသူရို့ပြုသော ပြစ်မှားခြင်းတိကို မှတ်တော်မမူပါကေ့” ဟု ဆို၍ ကြွေးကြော်ပြီးလျှင် အသက်ချုပ်လေ၏။
ခရစ်တော်၌ အိပ်ပျော်သော သူရို့သည်လည်း ဆုံးယှုံးခြင်းသို့သာ ရောက်ကြပေမည်။
အမြင်မှန် ရကြလော့။ ဒုစရိုက်အပြစ်ကို မပြုကတ်ကေ့။ အကြောင်းမူကား သင်ရို့ထဲမှ တချို့သောသူရို့သည် ဘုရားသခင်နှင့်ပတ်သက်၍ အသိဉာဏ်ကင်းမဲ့ကြ၏။ ဤသို့ ငါဆိုရာ၌ သင်ရို့ကို အရှက်ရစီခြင်းငှာ ဖြစ်၏။
နားထောင်ကြလော့။ နက်နဲသော အရာကို သင်ရို့အား ငါပြောဦးမည်။ ငါရို့အားလုံးသည် အိပ်ပျော်ကြရမည် မဟုတ်။
အကြောင်းမူကား အလင်းသည် ခပ်သိမ်းသောအရာတိကို ပေါ်လွင်ထင်ရှားစီသောကြောင့် ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် ကျမ်းစာ၌ လာသည်ကား၊ “အိပ်ပျော်သူ၊ နိုးလော့။ သီခြင်းမှ ထမြောက်လော့၊ ခရစ်တော်သည် သင်၌ ထွန်းလင်းတော်မူလိမ့်မည်” ဟူ၍ ပါဟိသတည်း။
ငါရို့သည် အိပ်ပျော်လျက်ဟိသည်ဖြစ်စီ၊ နိုးလျက်ဟိသည်ဖြစ်စီ ထိုအသျှင်နှင့်အတူ အသက်ရှင်ခြင်းငှာ ကိုယ်တော်သည် ငါရို့အတွက် အသီခံတော်မူ၏။
ထိုအခါ “အာဗြဟံသည် ဘုရားသခင်ကို ယုံကြည်၏။ ထိုယုံကြည်ခြင်းကို သူ၏ဖြောင့်မတ်ခြင်းအဖြစ် မှတ်တော်မူ၏” ဟူသော ကျမ်းချက်သည် ပြည့်စုံခြင်းသို့ ရောက်လေ၏။ အာဗြဟံသည်လည်း ဘုရားသခင်၏ အဆွီဟု ခေါ်ဝေါ်ခြင်းကို ခံရလေ၏။