41 သူရို့က “ယောဟန်သည် အံ့ဖွယ်နိမိတ်လက္ခဏာ ဇာတစ်ခုကိုမှ မပြခသော်လည်း ဤသူအကြောင်းနှင့်ပတ်သတ်၍ ယောဟန်ပြောခသည်မှာ အားလုံးမှန်သည်” ဟု ဆိုကြ၏။
ထိုအခါ သူက “ဤသူသည် သီခြင်းက ထမြောက်လာသော ဗတ္တိဇံယောဟန် အမှန်ပင်ဖြစ်၏။ ထို့ကြောင့် နိမိတ်လက္ခဏာတိကို ပြရန် တန်ခိုးဟိ၏” ဟု မိမိအရာဟိတိကို ပြော၏။
ကိုယ်တော့်ကို တွိ့သောအခါ သူရို့သည် “လူတိက ကိုယ်တော့်ကို ရှာနိန်ကြ၏” ဟု လျှောက်ကြ၏။
ထိုအခါ ထောင်ပေါင်းများစွာသော လူရို့သည် စုဝေးလာကြသဖြင့် အချင်းချင်း နင်းမိကြ၏။ ယေသျှုသည် တပည့်တော်ရို့အား ဦးစွာ မိန့်တော်မူသည်မှာ၊ “ဖာရိယှဲရို့၏ တဆီးဖြစ်သည့် သူတော်ကောင်းယောင်ဆောင်ခြင်းကို သတိပြုကတ်ပါ။
တစ်နိ့၌ ယေသျှုသည် ဂင်္နေသရက်အိုင်ကမ်းခြီတွင် ရပ်နိန်တော်မူစဉ် လူတိက ဘုရားသခင်၏ နှုတ်ကပါတ်တော်ကို ကြားနာခြင်းငှာ ကိုယ်တော်ထံပါးသို့ တိုးဝင်လာကြ၏။
ထိုသူသည် ငါ့နောက်မှ ကြွလာသော်လည်း ငါသည် သူ၏ခြီနင်းကြိုးကို ဖြီပီးဖို့ရန်ပင် မထိုက်တန်” ဟု ပြန်ပြော၏။
ယေသျှုသည် ဂါလိလဲပြည်၊ ကာနမြို့၌ ထိုသို့ ပထမဆုံးသော နိမိတ်လက္ခဏာကို ပြတော်မူလျက် မိမိ၏ဘုန်းတန်ခိုးတော်ကို ထွန်းတောက်စီ၏။ တပည့်တော်ရို့သည်လည်း ကိုယ်တော်အား ယုံကြည်ကြ၏။