14-15 ဤအကြောင်းကြောင့် ငါသည် ကောင်းကင်ဘုံနှင့် မြီကြီးထက်၌ဟိသော မိသားစုတိုင်း၏ နာမ အရင်းအမြစ်ဖြစ်တော်ထမူသော အဖခမည်းတော်၏ ရှိ့တော်တွင် ဒူးထောက်လျက် ဆုတောင်းပတ္ထနာပြု၏။
ထို့နောက် တပည့်တော်ရို့နှင့် ကျောက်ခဲ တစ်ပစ်စာလောက် ဝီးသောအရပ်သို့ ကြွတော်မူပြီး ဒူးထောက်လျက်၊
ပေါလုသည် ထိုသို့ပြောပြီးမှ ထိုသူရို့နှင့်အတူ ဒူးထောက်၍ ဆုတောင်းလေ၏။
သို့ပိုင်သျှောင် ခုနစ်ရက်လွန်သောအခါ ငါရို့သည် ထိုအရပ်မှ ထွက်၍ ငါရို့၏ ခရီးစဉ်အတိုင်း ခရီးဆက်ကြ၏။ သူရို့သည်လည်း မိမိရို့၏မယားတိ၊ အသျှေတိနှင့်အတူ မြို့ပြင်ကမ်းခြီသို့ လိုက်ပို့ကြ၏။ ထိုနီရာတွင် ငါရို့အားလုံးသည် ဒူးထောက်ပြီး ဆုတောင်းကြ၏။
သူသည် ဒူးထောက်၍ ကျယ်လောင်သော အသံဖြင့် “အသျှင်ဘုရား၊ ဤသူရို့ပြုသော ပြစ်မှားခြင်းတိကို မှတ်တော်မမူပါကေ့” ဟု ဆို၍ ကြွေးကြော်ပြီးလျှင် အသက်ချုပ်လေ၏။
ပေတရုသည် ထိုသူရို့ အားလုံးကို အခန်းတွင်းမှ ထွက်စီပြီးလျှင် ဒူးထောက်၍ ဆုတောင်းလေ၏။ ထို့နောက် အလောင်းဖက်သို့လှည့်၍ “တဗိသ၊ ထလော့” ဟု ဆိုလျှင် သူမသည် မျက်စိဖွင့်၍ ပေတရုကို မြင်သောအခါ ထ၍ ထိုင်လေ၏။
ငါရို့အသျှင်ယေသျှုခရစ်တော်၏ ခမည်းတော် ဘုရားသခင်အား ချီးမွမ်းကြကုန်အံ့။ အကြောင်းမူကား ထိုအသျှင်သည် ငါရို့အား ကောင်းကင်ဘုံနှင့်ဆိုင်သော ဝိညာဉ်ရေးရာ ကောင်းကြီးမင်္ဂလာ ဟူသမျှကို ခရစ်တော်၌ ပီးသနားတော်မူသောကြောင့် ဖြစ်၏။
ထို့ကြောင့် ကောင်းကင်အရပ်၊ မြီကြီးအရပ်၊ မြီကြီးအောက်အရပ်၌ ဟိသော သက်ဟိအပေါင်းရို့သည် ယေသျှု၏ နာမတော်ကို ဒူးထောက်လျက်၊