8 သျှောလုသည် မြီကြီးမှ ထပြီးလျှင် မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်သောအခါ မည်သည့်အရာကိုမျှ မမြင်ရလီယာ။ ထို့ကြောင့် သူရို့သည် သူ၏လက်ကိုဆွဲ၍ ဒမာသက်မြို့သို့ ခေါ်ဆောင်လားကြ၏။
ယခုတွင် သခင်ဘုရား၏လက်တော်သည် သင့်ပါးသို့ ကျရောက်၍ သင်သည် နိ့၏အလင်းကိုတောင် မမြင်နိုင်လောက်အောင် ကာလအတန်ကြာ မျက်စိကန်းနိန်လိမ့်မည်” ဟု ဆိုလေ၏။ ထိုသို့ ဆိုသည်နှင့် ဧလုမ၏မျက်စိသည် ချက်ချင်း ကန်းလားလေ၏။ ထိုအခါ သူသည် တဝဲလည်လည်ဖြင့် လက်ဆွဲခေါ်ဆောင်မည့်သူကို ရှာနိန်ရလေ၏။
ထိုတောက်ပသော အလင်းတန်းကြောင့် ငါသည် မျက်စိကွယ်လေ၏။ ထို့ကြောင့် ငါနှင့်လိုက်လာသောသူရို့က ငါ့ကို လက်ဆွဲ၍ ဒမာသက်မြို့ထဲသို့ ခေါ်လား၏။
ထိုအခါ ခဏချင်းတွင် သျှောလုမျက်စိမှ ငါးအကြီးခွံများကဲ့သို့ သော အရာများ ကွာကျပြီး မျက်စိပြန်မြင်လီ၏။ သူသည်လည်း ထ၍ ဗတ္တိဇံကို ခံယူပြီးလျှင်၊
သူသည် သုံးရက်လုံးလုံး မျက်စိမမြင်ရ၍ ထိုကာလအတွင်း ဇာတစ်ခုကိုမျှ မစားမသောက်ဘဲနိန်၏။
ဒမာသက်မြို့၌ အရေတဘုရင်၏ လက်အောက်ခံ မြို့ဝန်သည် ငါ့ကို ဖမ်းဆီးရန် မြို့တန်းခါးများတွင် တပ်သားတိကို အစောင့်ချထား၏။
ငါ့ထက် အယင်ဦးစွာ တမန်တော်အရာကို ရဟိထားသော သူရို့နှင့်တွိ့ဆုံရန် ယေရုဆလင်မြို့ကိုလည်း ငါမလားခ။ အာရပ်ပြည်သို့ အယင်လားပြီးနောက် ဒမာသက်မြို့သို့ ပြန်လာ၏။