5 သျှောလုက၊ “အသျှင်၊ အသျှင်ကား ဇာသူနည်း” ဟု မိန်းလျှောက်၏။ “ငါကား သင် ညှည်းဆဲနှိပ်စက်နိန်သူ ယေသျှုပင်ဖြစ်သည်” ဟု အသံတော်လာ၏။
သို့ရာတွင် ပေတရုက “မဖြစ်နိုင်ပါ အသျှင်၊ ဘာသာတရားအရ မသန့်ယှင်း မစင်ကြယ်သော အစာကို အကျွန် စားလေ့ မဟိပါ” ဟု ပြန်လျှောက်သော်၊
ထိုအခါ အကျွန်ရို့အားလုံးသည် မြီထက်တွင် လဲကျလားပြီးနောက် ‘သျှောလု၊ သျှောလု ဇာကြောင့် ငါ့ကို ညှည်းဆဲသနည်း။ တုတ်ချွန်ကို ခြီနှင့် ကျောက်လျှင် ခက်လှ၏’ ဟူ၍ ဟေဗြဲဘာသာအားဖြင့် ပြောသောစကားသံကို အကျွန်သည် ကြားရ၏။
အကျွန်ကိုယ်တိုင်ပင်လျှင် နာဇရက်မြို့သား ယေသျှု၏နာမတော်အား ဆန့်ကျင်ရန် ဖြစ်နိုင်သမျှအမှုအားလုံးကို ပြုသင့်သည်ဟု ယူဆခပါ၏။
သို့သော် ဘုရားသခင်က လာသည့် အမှုကိစ္စဖြစ်လျှင် ထိုသူရို့ကို သင်ရို့ မဖျက်ဆီးနိုင်ပေ။ သင်ရို့လည်း ဘုရားသခင်ကို ဆန့်ကျင်ဖက် ပြုရာကျမည်” ဟု ဆို၏။ တရားလွှတ်တော်ကလည်း ဂါမေလေလျ၏ အကြံပီးချက်ကို လက်ခံကြ၏။
သူသည် မြီကြီးထက်တွင် လဲကျလားပြီး၊ “သျှောလု၊ သျှောလု ငါ့ကို ဇာကြောင့် ညှည်းဆဲနှိပ်စက်သနည်း” ဟု မိမိအား မိန်းမြန်းနိန်သော အသံတစ်ခုကို ကြားရ၏။
“ယေဒါလည်း ထပြီးလျှင် မြို့ထဲသို့ ဝင်လော့။ သင် ပြုရမည့်အရာကို ထိုအရပ်၌ သင့်အား ပြောကြားလိမ့်မည်” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ငါရို့သည် သခင်ဘုရားအား အမျက်တော်ကို ထွက်စီလိုကြသလော။ ငါရို့သည် သခင်ဘုရားထက် ပို၍တန်ခိုးကြီးကြသလော။
ငါသည် ထိုအခွင့်ကို ရဟိယာ၊ သို့မဟုတ် စုံလင်ခြင်းသို့ ရောက်ယာဟု ဆိုလိုသည်မဟုတ်ဘဲ ခရစ်တော်ယေသျှုသည် ထိုအခွင့်အတွက် ငါ့ကိုဖမ်းကိုင်ထားသည်ဖြစ်၍ ငါသည်လည်း ထိုအခွင့်ကို ဖမ်းကိုင်နိုင်ခြင်းငှာ ကြိုးစားလျက်ဟိ၏။
ငါသည် အယင်က ကိုယ်တော့်ကို ကဲ့ရဲ့ပြောဆိုခသူ၊ ညှည်းပန်းနှိပ်စက်ခသူ၊ စော်ကားခသူ တစ်ယောက် ဖြစ်သော်လည်း ကိုယ်တော့်ကို မယုံကြည်သဖြင့် မိမိလုပ်နိန်သည့် အလုပ်ကို မိမိကိုယ်တိုင် မသိသည်ဖြစ်၍ ထိုသို့ ပြုမူလျက်ပင် ဘုရားသခင်သည် ငါ့ကို သနားတော်မူ၏။