30 ထိုအကြောင်းကို ယုံကြည်သူရို့သည် ကြားသိကြသောအခါ သူ့ကို ကဲသရိမြို့သို့ ပို့ဆောင်ပြီးလျှင် တာယှုမြို့သို့ ရွှတ်လိုက်ကြ၏။
မြို့တစ်မြို့၌ သင်ရို့ကို ညှည်းဆဲကြလျှင် တခြားမြို့ တစ်မြို့သို့ ထွက်ဗြီးကြလော့။ ငါ အမှန်ဆိုသည်ကား သင်ရို့သည် ဣသရေလမြို့ရွာအားလုံး၌ သင်ရို့၏အလုပ် မပြီးစီးခင် လူသားသည် ကြွလာလိမ့်မည်။
ယေသျှုသည် ဖိလိပ္ပုကဲသရိမြို့အနီး ကျေးလက်ဒေသသို့ ရောက်သောအခါ “လူတိက လူသားကို ဇာသူလို့ ပြောနိန်ကတ်လဲ” ဟု တပည့်တော်တိအား မိန်းတော်မူ၏။
ရက်အင်တန်ကြာပြီးနောက် ၁၂၀ ခန့် ဟိသော ယုံကြည်သူရို့ စုဝေးနိန်ကြစဉ် ပေတရုသည် စကားပြောရန် ထ၍၊
ထို့နောက် ဗာနဗသည် သျှောလုကို ရှာဖွီခြင်းငှာ တာယှုမြို့သို့ လားလေ၏။
ညဉ့်အချိန် ရောက်လျှင်ရောက်ချင်း၊ ယုံကြည်သူတိက ပေါလုနှင့် သိလကို ဗေရိမြို့သို့ ပို့ဆောင်လိုက်ကြ၏။ ထိုမြို့သို့ ရောက်လျှင် သူရို့သည် ယုဒ တရားဇရပ်သို့ ဝင်ကြ၏။
ပေါလုကို လိုက်ပို့သောသူရို့သည် အေသင်မြို့တိုင်အောင် လိုက်ပို့ကြပြီးနောက် သိလနှင့် တိမောသေအား မိမိပါးသို့ တတ်နိုင်သလောက် အလျင်အမြန် လိုက်လာကြရန် ပေါလု၏အမှာစာကို ယူဆောင်၍ သူရို့သည် ဗေရိမြို့သို့ ပြန်လာကြလေ၏။
ထိုမြို့၌ တချို့သော ယုံကြည်သူများနှင့် တွိ့၍ အကျွန်ရို့အား တစ်ပတ်ခန့်မျှ သူရို့နှင့်အတူ နီထိုင်ပီးစီခြင်းငှာ တောင်းပန်သည့်အတိုင်း နီကြလေ၏။ ထို့နောက်မှ အကျွန်ရို့သည် ရောမမြို့သို့ ခရီးပြုကြ၏။
ဖိလိပ္ပုသည် အာဇုတ်မြို့၌ ပေါ်လာ၍ ကဲသရိမြို့သို့ ရောက်သည့်တိုင်အောင် လမ်းတစ်လျှောက်၌ဟိသော မြို့တိုင်း၌ သတင်းကောင်းကို ဟောပြော၍ ခရီးဆက်လေ၏။
သခင်ဘုရားကလည်း “သင်ထပြီးလျှင် လမ်းပြောင့်ဟု အမည်တွင်သော လမ်းသို့လားပြီးလျှင် တာယှုမြို့သား သျှောလုဟု ခေါ်သောသူကို ယုဒ၏ အိမ်၌ စုံစမ်းမိန်းမြန်းလော့။ သူသည် ဆုတောင်းလျက်နိန်၏။
ထို့နောက်တွင် ငါသည် ယှုရိပြည်နှင့် ကိလိကိပြည်သို့ လားခ၏။