16 သို့သော် ထိုသို့ ကြံစည်နိန်ကြသည်ကို ပေါလု၏တူသည် ကြားလျှင်၊ ရဲတိုက်ထဲသို့ ဝင်၍ ပေါလုအား ပြောလေ၏။
လူအပေါင်းရို့ထဲမှ တချို့ကလည်း တစ်ယောက်တစ်မျိုးစီ ပြောဆိုနိန်ကြ၏။ ထိုဆူညံသံများကြောင့် တပ်မှူးသည် အဖြစ်မှန်ကို မသိနိုင်ဖြစ်၍၊ ပေါလုအား တပ်စခန်းထဲသို့ ခေါ်ဆောင်လားရန် မိမိလူရို့အား အမိန့်ပီးလေ၏။
စစ်သားရို့က ပေါလုအား တပ်စခန်းထဲသို့ ခေါ်ယူမည်ပြုစဉ်၊ ပေါလုက တပ်မှူးအား “သင်နှင့် ငါ စကား စိကေချေ ပြောခွင့်ပီးပါ” ဟု တောင်းလျှင်၊ တပ်မှူးက “သင်သည် ဟေလသစကား ပြောတတ်သလော။
ငြင်းခုံမှု ပြင်းထန်လာသောအခါ၊ ပေါလုအား အပိုင်းပိုင်းဆုတ်ဖြဲမည်ကို တပ်မှူးသည် စိုးရိမ်လေ၏။ ထို့ကြောင့် မိမိစစ်သားများအား ထိုလူအုပ်အထဲမှ ပေါလုကို မရမက ကယ်ထုတ်ပြီး၊ ရဲတိုက်သို့ ခေါ်လာစီခြင်းငှာ အမိန့်ပီးလေ၏။
ထို့နောက် ပေါလုသည် တပ်ခွဲမှူး တစ်ယောက်ကို ခေါ်၍ “ဤလူငယ်ကို တပ်မှူးပါးသို့ ခေါ်လားလီ။ အကြောင်းမူကား သူ၌ တင်ပြစရာ တစ်စုံတစ်ခု ဟိသည်” ဟု ဆို၏။
နောက်တစ်နိ့၌ ခြီလျင်တပ်သားရို့သည် ပြန်လာကြပြီး၊ မြင်းတပ်သားရို့မူကား ပေါလုနှင့်အတူ ဆက်လက်၍ ခရီးပြုကြ၏။
ထို့နောက် သူသည် ပေါလုကို အစောင့်အကြပ်များဖြင့် အကျယ်ချုပ်ထားသော်လည်း သူအား လွတ်လပ်မှုအချို့ကို ပီး၍ သူ၏မိတ်ဆွီတိမှ သူ့၏ လိုအပ်သည်များကို ထောက်ပံ့ခွင့် ပြုစီခြင်းငှာ တပ်ခွဲမှူးအား မှာထားလေ၏။
အကြောင်းမူကား လောကီသားရို့ ထင်မှတ်ကြသော ဉာဏ်ပညာသည် ဘုရားသခင်၏ရှိ့တော်၌ မိုက်မဲသောအရာပင်ဖြစ်၏။ ကျမ်းစာ၌လာသည်ကား၊ “ဘုရားသခင်သည် ပညာဟိရို့အား မိမိရို့၏ ပရိယာယ်ထဲ၌ ထောင်ချောက်မိစီတော်မူ၏” ဟူ၍ ဖြစ်၏။