22 အဂုမှာ ငါသည် သန့်ယှင်းသောဝိညာဉ်တော်ကို နာခံ၍ ယေရုဆလင်မြို့သို့ လားရမည်။ ထိုမြို့တွင် ငါ၌ ဇာပိုင် ဖြစ်မည်ကို ငါမသိ။
ငါခံရမည့် ဗတ္တိဇံတစ်ပါးဟိ၏။ ထိုအမှုကို မဆောင်ရွက်မချင်း ငါသည် စိတ်ဒုက္ခရောက်ရ၏။
ကောင်းကင်ဘုံသို့ ဆောင်ယူခြင်းကို ခံတော်မူမည့်အချိန် နီးလာသောအခါ ယေသျှုသည် ယေရုဆလင်မြို့သို့ ကြွတော်မူရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်တော်မူလေ၏။
အဂုအခါကား ပသခါပွဲတော်မတိုင်ခင် တစ်ရက်ဖြစ်၏။ ယေသျှုသည် ဤလောကမှ ထွက်ခွါ၍ ခမည်းတော်ထံပါးသို့ ကြွတော်မူရမည့် အချိန်ကို သိတော်မူ၏။ ကိုယ်တော်သည် ဤလောက၌ဟိသော မိမိလူတိကို အစဉ်အမြဲ ချစ်သောကြောင့် အဆုံးတိုင်အောင် သူရို့ကို ချစ်တော်မူ၏။
ယေသျှုသည် မိမိ၌ ဖြစ်လာမည့် ဤအကြောင်းအရာအားလုံးကို ကြိုတင်၍ သိတော်မူပြီး ဖြစ်သောကြောင့် သူရို့ထံပါးသို့ လားကာ “သင်ရို့သည် ဇာသူ့ကို ရှာနိန်ကြသနည်း” ဟု မိန်းတော်မူ၏။
ပေါလုသည် အေသင်မြို့၌ သိလနှင့် တိမောသေကို စောင့်နိန်စဉ်၊ ထိုမြို့ တစ်မြို့လုံး၌ ရုပ်တုများနှင့် ပြည့်လျက်ဟိသည်ကို မြင်လျှင် သူသည် အလွန် စိတ်ပျက်ရလေ၏။
ဤအမှုအရာများ ဖြစ်ပျက်ပြီးနောက်၊ မာကေဒေါနိပြည်နှင့် အခါယပြည်ကို ဖြတ်၍ ယေရုဆလင်မြို့သို့ ခရီးပြုမည်ဟု ပေါလုသည် စိတ်ပိုင်းဖြတ်လေ၏။ “ငါသည် ထိုဒေသများသို့ လားပြီးနောက် ရောမမြို့ကို မြင်ရလိမ့်မည်” ဟု ပေါလု ဆို၏။
ပေါလုသည် အာယှိနယ်၌ အချိန် မကုန်ဆုံးစီလိုသဖြင့် ဧဖက်မြို့နားမှဖြတ်၍၊ ဖြစ်နိုင်လျှင် ပင်တေကုတ္တေ ပွဲတော်နိ့အမီ ယေရုဆလင်မြို့သို့ စောလျင်စွာ ရောက်နိုင်ခြင်းငှာ ရွက်ရွှင့်ရန် စိတ်ပိုင်းဖြတ်လေ၏။
ခရစ်တော်၏ မေတ္တာတော်သည် ငါရို့ကို လွှမ်းမိုးလျက်ဟိ၏။ အကြောင်းမူကား တစ်ယောက်သောသူသည် လူတိုင်းအတွက် အသီခံသည်ဖြစ်၍ လူအပေါင်းရို့သည် ထိုသူနှင့်အတူ သီလျက်ဟိကြောင်းကို အဂုအခါ ငါရို့သည် သိကြ၏။
သင်ရို့သည် နက်ဖြန်ခါ မည်သို့ ဖြစ်လာမည်ကိုပင် မသိကြ။ သင်ရို့၏အသက်သည် မည်သို့သောအရာဖြစ်သနည်း။ သင်ရို့သည် တဒင်္ဂသာ ပေါ်လာ၍ ပျောက်ကွယ်လားတတ်သော အခိုးအငွိ့ ဖြစ်ကြ၏။
ဇာကြောင့်ဆိုသော် ငါရို့၏အသျှင် ယေသျှု ခရစ်တော်ကလည်း ထိုသို့ဖြစ်မည်ဟု ငါ့အား ဖော်ပြထားသည်အတိုင်း ငါသည် ဤပျက်စီးတတ်သော ကိုယ်ခန္ဓာကို မကြာခင် စွန့်ပစ်ရလိမ့်မည်ဟု သိသောကြောင့် ဖြစ်ပေ၏။