22 ထိုအခါ လူတိက “ဤအသံကား လူတစ်ယောက်၏စကားသံမဟုတ်၊ နတ်ဘုရား တစ်ပါး၏ စကားသံသာ ဖြစ်တော်မူသည်တကား” ဟု ကြွေးကြော်ကြ၏။
ချိန်းဆိုထားသော နိ့တစ်နိ့တွင် ဟေရုဒ်သည် မိမိ၏မင်းဝတ်တန်ဆာများကို ဝတ်ဆင်၍ တရားပလ္လင်ထက်မှာ ထိုင်ကာ လုထုကို မိန့်ခွန်းပြောလေ၏။
ထိုမင်းသည် ဘုရားသခင်ကို ရိုသီချီးမွမ်းခြင်း မဟိသောကြောင့် သခင်ဘုရား၏ကောင်းကင်တမန်သည် ချက်ချင်း ဟေရုဒ်ကို ဒဏ်ခတ်တော်မူလေ၏။ ထို့နောက် သူ့ကို သန်ကောင်များ ကိုက်စားပြီးလျှင် အနိစ္စရောက်လေ၏။
ဤလူအပေါင်းရို့သည် အစဉ်မလပ် ညည်းတွားတတ်သောသူ၊ သူတစ်ပါးအား အပြစ်တင်တတ်သောသူတိ ဖြစ်ကြပြီး၊ မိမိရို့ ဆိုးညစ်သော စိတ်ဆန္ဒအတိုင်း လျှောက်လှမ်း တတ်ကြ၏။ မိမိရို့အကြောင်းကိုလည်း ကြွားဝါတတ်ကြပြီး မိမိကိုယ်ကျိုးအတွက် သူတစ်ပါးရို့အား မြှောက်ပင့်ပြောဆို တတ်ကြ၏။
နဂါးသည် မိမိ၏အာဏာကို သားရဲအား အပ်နှင်းပီးသူဖြစ်သဖြင့် လူရို့သည် နဂါးကို ကိုးကွယ်ကြ၏။ လူရို့က “ဤသားရဲနှင့် ဇာသူတူပါသနည်း။ သူ့အား ဇာသူ ဆိုင်ပြိုင်တိုက်ခိုက်နိုင်ပါသနည်း” ဟု ဆိုလျက် သားရဲကိုလည်း ကိုးကွယ်ကြ၏။