17 ထိုသူရို့သည် ရီခန်းလားသည့် စမ်းချောင်းများ၊ လီမုန်တိုင်းတွင် ရွှင့်လားသည့် မြူခိုးများကဲ့သို့ ဖြစ်ကြ၏။ ဘုရားသခင်သည် သူရို့အတွက် အလွန် မှောင်မိုက်သော နီရာကို သီးသန့်ထားတော်မူ၏။
ထိုအခါ ဘုရင်မင်းကြီးက ‘ဤသူ၏ ခြီလက်တိကို တုတ်ချိုင်ပြီးလျှင် ပွဲအပြင်ဖက် မှောင်မိုက်ထဲသို့ ဝေးထုတ်ပစ်လိုက်ကတ်။ ယင်းသူသည် ယင်းနီရာမှာ အံကြိတ်၍ ငိုကျွီးလျက် နိန်ရလိမ့်မည်’ ဟု အခိုင်းအစီတိကို မိန့်တော်မူ၏။”
ထို့ကြောင့် အသုံးမကျသော ထိုအခိုင်းအစီကို အပြင်ဘက် မှောင်မိုက်ထဲသို့ နှင်ထုတ်ပစ်လိုက်ကတ်၊ သူသည် ထိုနီရာ၌ အံကြိတ်၍ ငိုကျွီးနိန်ရလိမ့်မည်’ ဟု မိန့်တော်မူ၏။
သို့သော်လည်း နိုင်ငံတော်သား ဖြစ်ထိုက်သောသူများသည် ငိုကြွေးမြည်တမ်း၍ အံသွားကြိတ်နိန်ရမည့် မှောင်မိုက်ထဲသို့ ပစ်ချခြင်းကို ခံရကြလိမ့်မည်။”
ထို့နောက် ငါရို့သည် ပရိယာယ်ဖြင့် လူရို့ကို လမ်းလွဲအောင် လိမ်လည်ပြောဆိုတတ်သော သူရို့၏ သြဝါဒမှိုင်းများအထဲ၌ လွင့်ပါလားသော အသျှေတိပိုင် ဖြစ်ရမည်မဟုတ်။
သင်ရို့သည် ဣသရေလလူမျိုးရို့ကဲ့သို့ လက်ဖြင့်ထိတွိ့နိုင်သော သိနာတောင်သို့ ရောက်လာကြသည် မဟုတ်။ ထိုတောင်သည်ကား မီးလောင်လျက်၊ မဲမှောင်ညိုမှိုင်းကာ မုန်တိုင်းကျလျက်
အကြောင်းမူကား အပြစ်ကျူးလွန်ကြသော ကောင်းကင်တမန်များကို ဘုရားသခင်သည် ချမ်းသာပီးတော်မမူဘဲ ငရဲထဲသို့ ပစ်ချတော်မူပြီး၊ ထိုနီရာတွင် သူရို့ကို မှောင်မိုက်ထဲ၌ သံကြိုးများဖြင့် ချိုင်ထားကာ တရားစီရင်တော်မူရာနိ့ကို စောင့်နိန်စီတော်မူ၏။
သူရို့၌ ဟိထားသော အခွင့်အာဏာကို မထိန်းသိမ်းဘဲ နီရာအရပ်ကို စွန့်လားကြသည့် ကောင်းကင်တမန်တိအား ဘုရားသခင်သည် တရားစီရင်တော်မူရာ ကြီးစွာသောနိ့၌ သူရို့အား အပြစ်ဒဏ်ပီးရန် မှောင်မိုက်သော အောက်အရပ်တွင် ထာဝရ ချုပ်နှောင်ထားတော်မူ၏။