10 အဂုအခါ၌ သာလွန်တောက်ပသော ဘုန်းတန်ခိုးတော်ကြောင့် အယင်က တောက်ပသော ဘုန်းတန်ခိုးတော်သည် ကွယ်ပျောက်လားရ၏။
အသျှင်မင်းကြီး၊ ထိုလမ်းမထက်တွင် မွန်းတည့်အချိန်၌ အာကာမှ နီလုံးထက် ထွန်းတောက်သည့် အလင်းတန်းသည် အကျွန်မှစ၍ အကျွန်နှင့်အတူ ခရီးလားနိန်ကြသောသူရို့ ပတ်လည်တွင် ထွန်းတောက်သည်ကို အကျွန် မြင်ရပါ၏။
မတည်မြဲသောအရာ၌ ဘုန်းတန်ခိုးတော်သည် တည်ဟိခပါလျှင် ထိုဘုန်းတန်တော်သည် ထာဝရ တည်မြဲသောအရာ၌ ဇာလောက်ထိ တည်ဟိလိမ့်မည်နည်း။
အပြစ်ဒဏ်စီရင်ခြင်းနှင့် သက်ဆိုင်သော တရားသည် ဘုန်းတန်ခိုးတော်နှင့်ပြည့်စုံပါလျှင် ဖြောင့်မတ်ခြင်းနှင့်သက်ဆိုင်သော လုပ်ဆောင်မှုသည် ဇာလောက် သာလွန်၍ ဘုန်းတန်ခိုးတော်နှင့် ပြည့်စုံလိမ့်မည်နည်း။
ခမည်းတော် ဘုရားသခင်ထံတော်မှ ဂုဏ်အသရေတော်နှင့် ဘုန်းတော်ကို ကိုယ်တော်သည် ခံယူတော်မူစဉ် အကြီးမြတ်ဆုံးသော ဘုန်းတန်ခိုးတော်အသျှင်ထံမှ “ဤသူကား ငါ နှစ်သက်မြတ်နိုးသော ငါ၏ ချစ်သားဖြစ်သည်” ဟူသော အသံတော်သည် ကိုယ်တော်ထံသို့ ရောက်လာ၏။
ထိုမြို့တွင် ညမဟိရ။ သူရို့သည် ဆီမီး၏အလင်းရောင်၊ နီ၏အလင်းရောင်ကို လိုအပ်ကြလိမ့်မည်မဟုတ်။ အကြောင်းမူကား အသျှင်ဘုရားသခင်သည် သူရို့အား အလင်းကို ပီးတော်မူမည်ဖြစ်၍၊ သူရို့သည် ထာဝရ အုပ်စိုးရကြလိမ့်မည်။