32 ဒမာသက်မြို့၌ အရေတဘုရင်၏ လက်အောက်ခံ မြို့ဝန်သည် ငါ့ကို ဖမ်းဆီးရန် မြို့တန်းခါးများတွင် တပ်သားတိကို အစောင့်ချထား၏။
ဒမာသက်မြို့တွင် အာနနိဟု ခေါ်သော တပည့်တော်တစ်ယောက် ဟိ၏။ သူ၏ဗျာဒိတ်ရူပါရုံထဲတွင် သခင်ဘုရားက “အာနနိ” ဟု ခေါ်တော်မူလျှင်၊ အာနနိက “အကျွန် ဤအရပ်၌ ဟိပါ၏၊ အသျှင်” ဟု ပြန်လျှောက်လေ၏။
သခင်ဘုရား၏ လမ်းစဉ်ကို လိုက်လျှောက်သောမိန်းမ၊ ယောက်ျားတိကို တွိ့ပါက ဖမ်းဆီး၍ ယေရုဆလင်မြို့သို့ ခေါ်ဆောင်နိုင်ခြင်းငှာ ဒမာသက်မြို့၌ဟိသော တရားဇရပ်များသို့ ညွှန်ကြားစာ ပီးပါရန် တောင်းဆိုလေ၏။
သျှောလုသည် မြီကြီးမှ ထပြီးလျှင် မျက်လုံးကို ဖွင့်လိုက်သောအခါ မည်သည့်အရာကိုမျှ မမြင်ရလီယာ။ ထို့ကြောင့် သူရို့သည် သူ၏လက်ကိုဆွဲ၍ ဒမာသက်မြို့သို့ ခေါ်ဆောင်လားကြ၏။
ငါသည် ခရီးအကြိမ်ကြိမ် လားရာတွင် မြစ်ရီကြီးသည့်ဖီး၊ ဒါးပြဖီး၊ ကိုယ့်လူမျိုးဖြစ်သော ယုဒလူမျိုးရို့၏ဖီး၊ လူမျိုးခြားတိ ပြုသောဖီး၊ မြို့ကြီးများတွင် တွိ့ရတတ်သည့်ဖီး၊ ကျေးလက်တောရွာ၌ တွိ့ရသောဖီး၊ ပင်လယ်ပြင်၌ တွိ့ရသောဖီး၊ မိတ်ဆွီအတုယောင်များ၏ဖီးများနှင့် ကြုံတွိ့ခရ၏။