11 သို့သော် ကွဲကွာလျှင် တစ်ဦးတည်းနီထိုင်ရမည်။ ထိုသို့မဟုတ် မိမိလင်ယောကျ်ားနှင့် ပြန်၍ ပေါင်းသင်းစီ။ လင်ယောကျ်ားသည်လည်း မိမိမယားကို မကွာယှင်းရ။
သို့သော်၊ အဂုသင်ရို့ကို ငါ ဆိုလိုသည်ကား၊ ဖောက်ပြန်တတ်သော မိန်းမကလွဲ၍ ဇာအကြောင်းနှင့်မဆို မိမိမယားကို ကွာသောသူသည် မိမိမယားကို ပြစ်မှားခြင်းဖြစ်၏။ လင်ကွာထားသောမိန်းမနှင့် ပေါင်သင်းသော ယောက်ျားသည်လည်း သူတစ်ပါးမယားကို ပြစ်မှားခြင်းဖြစ်၏။
ယင်းနည်းတူ မိန်းမတစ်ယောက်သည် ကိုယ့်လင်ယောက်ျားကို ကွာ၍ အခြားသော ယောက်ျားတစ်ယောက်နှင့် အိမ်ထောင်ပြုလျှင် ယင်းမိန်းမသည် မိမိလင်ယောက်ျားကို ပြစ်မှားယာ” ဟု မိန့်တော်မူ၏။
ဖာရိယှဲတချို့သည် ကိုယ်တော့်ထံသို့ ရောက်လာပြီးလျှင် “အကျွန်ရို့၏ ဥပဒေအရ လူသည် မိမိမယားနှင့် ကွာယှင်းသင့်ပါသလား၊ အကျွန်ရို့ကို ပြောပါ” ဟု ပရိယာယ်ဖြင့် မိန်းလျှောက်ကြလျှင်၊
“အကြင်သူသည် မိမိမယားနှင့် ကွာ၍ အခြားသောမိန်းမနှင့် လက်ထပ်လျှင် ကာမဖောက်ပြားသောသူ ဖြစ်၏။ ကွာယှင်းထားသော မိန်းမနှင့် လက်ထပ်သောသူကလည်း ကာမဖောက်ပြားသောသူ ဖြစ်၏။
အိမ်ထောင်သျှင်ရို့အဖို့ ငါ၌ ပညတ်တစ်ခုဟိ၏။ ယင်း ပညတ်သည်ကား ငါ့ပညတ်မဟုတ်။ သခင်ဘုရား၏ ပညတ်သာ ဖြစ်၏။ ထိုအရာကား၊ မယားသည် မိမိ၏လင်ယောကျ်ားကို မကွဲကွာရ။
အခြားသူရို့အား သခင်ဘုရား ပညတ်တော်မမူသော်လည်း ငါပညတ်လိုသည်ကား၊ ခရစ်ယာန် ယောက်ျားတစ်ယောက်၌ ယုံကြည်သူမဟုတ်သော မယားဟိ၍ ထိုမယားသည် မိမိလင်ယောက်ျားနှင့် ဆက်လက်ပေါင်းသင်းလိုလျှင် သူမအား မကွာယှင်းရ ဟူ၍ပင်ဖြစ်၏။