70 पण पतरस आखा अगळ ईसु नो नीकारो करतो जाय्न केदो, “तु ह़ु केवा बाज री मे नी जाणतो।”
अने पतरस बी थोड़ोक सेटो रीन ईसुन पसळ-पसळ आयो अने डायला पुंजारा ना घोर ना आंगणा मे ज्यो, अने ईसु ह़ाते हयत्लु तीहयु देखवा करीन रखवाळ्या पावर्या ह़ाते बह ज्यो।
आहयु आखु आनीन करते हयु र्यु के भगवान वगे गेथा केण्या माणहु नी लारे जे बी केदलु हतु तीहयु आखु पुरु हय जाय।” अळतेण आखा चेला ईसु ने रेवा दीन नाह पड़्या।
अने एतरात मे ईसु ना ह़ाती मेनो एक जणो आह़फा नी तलवार मीयान मे गेथी नीकाळीन डायला पुंजारा ना पावर्यो नो झाटको दीन कान्टो तोड़ नाख्यो।
अने पतरस तीहयी टेमे बारथो आंगणा मे बह र्यो हतो। अने एक पावर्याण सोरी ह़ाते आवीन तीने केदी, “तु बी गलील वाळा ईसु ह़ाते हतो।”
अळतेण पतरस झापला नी पयड़ी भणी ज्यो, पण एक अळी बीजी पावर्याण तीने देखी अने तां ह़ारीक उबा हय रेला माणहु ने केदी, “आहयो अदमी बी ईसु नासरी ह़ाते हतो।”