22 जत्यार तीहया भेळा हय्न गलील जीला मे आया, ता ईसु आह़फा ना चेला ने केदो, मनख्यान बेटो माणहु ना हात मे धोका सी धरायवा वाळो से।
तीहयी टेमे गेथो ईसु आह़फा ना चेला ने आहयु ह़मजाड़वा बाज ज्यो के मने यरुसलेम जवा नु से; तां डायला पुडारी, अने भगवान ना डायला पुंजारा, अने युहदी धरम ह़ीकाड़न्या मने वेला पाड़हे अने मने मार नाख्हे। पण मे तीसरा दाड़े पासो जीवतो हय जही।
तीहयो तीने मार नाखहे, पण तीहयो तीसरा दाड़े जीवतो हय जहे। आहयु ह़मळीन चेला घणा दुखी हय ज्या।
उठो! आपणु जीया, देखो, मने धोको दीन धराव्वा वाळो ह़ातेत आव्वा बाज र्यो।”
तीहयी टेमे घणा ढेरका माणहु मार पोर गेथो भरहो सोड़ देहे। अने तीहया एक-बीजा ने धरावह़े, अने एक-बीजा सी ह़ीगी करहे।
मे तने ह़ाचलीन केम, आञे ह़ारीक थोड़ाक आसवा माणहु बी हजुर से। जे तत्यार लग नी मरे जत्यार लग मनख्यान बेटा ने तीना राज मे आवत्लो नी देख लेय।
तीहयी टेमे गेथो यहुदा ईस्करयोती ईसु ने धराव्वा नो वारु मोखो ह़ोदतो र्यो।
अने जत्यार ईसु बड़े गेथो उतरवा बाज र्यो हतो, ता तीमने हुकम आपीन आहयु केदो, जत्यार लग मनख्या नो सोरो मर्या-ह़र्या मे गेथो जीवतो नी हये, तत्यार लग जे कंय तमु आञे देखला से, तीहयु कोयने नी केजो।
पण मे तमने की देम, के एलीया आय लागलो से। पण माणहु तीनी ह़ाते जेम गम्यु तेवो वेहवार कर्या। तेमेत मनख्या नो सोरो बी तीमना हाते दुख झेलहे।