31 अने जत्यार माणहु देख्या, गुंगा बोले, पांगळा वारु हये, लंगड़ा चाले, अने आंदळा देखे, आहयु आखु देखीन माणहु चकराय ज्या, अने तीहया ईस्रायली जाती ना भगवान ना गुण गाव्वा बाज ज्या।
आहयु देखीन माणहु बीह ज्या, अने तीहया भगवान ना गुण गावीन बड़ाय करवा बाज ज्या, जे माणेह ने ईसम हक आप्यो।
कदीम तमारो हात नीता तमारो पोग तमारी जुगु पाप नो जपाप बणे! ता तीने तोड़ीन नाख देवो। वारु आहयुत से के तमु लुल्ला नीता लंगड़ा हय्न बी अमरकाय अने जलमकी जीवाय हात कर लेवो, नीता कंखर माय्न आसम नी हय जाय के बेम हात अने बेम पोग रीन बी, तमु नी ओलायवा वाळी आक्ठी मे नखाय जावो।
अने जत्यार भुत ने नीकाळ देदलो, ता गुंगो बोलवा बाज ज्यो। अने माणहु नी गड़दी वहराय्न केवा बाज जी, “ईस्रायल देस मे एवु कदी नी देख्या।”
मंदीर मे आंदळा अने लंगड़ा ईसुन्तां आया, अने तीहयो तीमने आरगा कर्यो।
ईसु आहयु ह़मळीन वहराय ज्यो अने तीहयो आह़फा नी पसळ आवण्या ने केदो, मे तमने ह़ाचलीन केम, मे ईस्रायली माणहु मे बी कोयने एतरो मोटो भरहो करत्लो नी देख्यो।
जत्यार तीहयो बारो जवा बाज र्यो हतो, ता देखो, माणहु एक गुंगा ने भुत लागलो हतो, ईसुन्तां लाया;
अने मेळान-मेळा माणहु तीनीन्तां आव्वा बाज ज्या। तीहया लंगड़ा, लुल्ला, आंदळा, गुंगा, अने ढेरेत बीजी मंदवाड़ मे पड़ला माणहु ने ईसु ना पोगु अगळ ह़ाते लावीन मेक देदा, अने ईसु तीमने आरगा करतो र्यो।