33 आहयु देखीन ढुंड्या मे वाळा माणहु ईसु नी भक्ती करीन केदा, तु ह़ाचलीन भगवान नो बेटो से।
सीमोन पतरस केदो, तु मसी से, तु जीवतो रेण्या भगवान नो सोरो से।
जत्यार तीहया ईसु ने देख्या ता तीनी भक्ती कर्या। पण कोय-कोय ना मन मे सण्का हयी।
तत्यार ईसु तीमने भेट्यो। अने केदो, “सुखी रेवो” तीहया ह़ाते आवीन अने तीना पोग धरीन तीने वांद्या।
पण ईसु होगो हय र्यो। अळतेण डायलो पुंजारो ईसु ने केदो, “जीवत्ला भगवान नी तने आण घालु कदीम तु भगवान नो सोरो मसी हय, ता आमने कीदे।”
सुबेदार अने तीनी ह़ाते ईसु नो पेहरो देण्या सीपायड़ा धरती हीलीन धदड़नु अने जे कंय हयु तीहयु आखु देखीन घण-जबर बीही ज्या, अने की पड़्या, ह़ाचलीन! आहयो भगवान नो सोरो हतो।
पण तीहयी बयर आवीन ईसु ना पोगे पड़ीन तीने केदी, “ए मालीक! मारी मदत कर।”
अने पारखवा वाळो भुतड़ो आवीन ईसु ने केदो, कदीम तु भगवान नो सोरो हय, ता आहया दगड़ा ने हुकम आपीन कीदे, के तमु रोट्ला बण जावो।
आहयो भगवान पोर भरहो करे। कदीम भगवान हीने छुटकारो आपवा हींडतो हय, ता हीने सोड़ाय ले। काहाके आहयो केदलो हतो, ‘मे भगवान नो सोरो से।’”
तीहयो केवात बाज र्यो हतो तीहयीत टेमे पपलत्लु वादळु आवीन तीमने ढाक लेदु अने ह़रग मे गेथी आसम अवाज आवी, आहयोत मारो मोंगाळ्ळो सोरो से। मे आनी पोर घणो खुस से, आनीत वात ह़मळो!
घोर मे मोय ज्या अने तीहयु, सोरु ने तीनी आय्ह मरीयम ह़ाते देख्या अने तीना पोगे पड़ीन वांद्या, अने तीहया आह़फा-आह़फा नी पेटारी मे गेथा नीकाळीन ईसु ने ह़ोनु, लोबान अने गंदायण्यु ईत्तर भेट कर्या।
जत्यार तीहया ढुंड्या मे चड़ ज्या ता वाहळु थांग ज्यु।