2 ଜିସୁ ପା ଜାର୍ ଚେଲାର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ହେ ବିବାତ କୁକ୍ୟା ଆତାନ୍ ।
ହେୱାନ୍ କୁର୍ଲି କିଉନ୍ କି ଗାଜା କାଟ୍ ସୁଣାୟ୍ କିଉନ୍, କି ହାକ୍ଡ଼ିତ ହେୱାନ୍ତି କାଟ୍ ଇନେର୍ ୱେନୁର୍
ଆରେ ରାଜା ହେୱାରିଂ ଉତର୍ ହିନାନ୍, ଆନ୍ ମିଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ହାତ୍ପା ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ଏପେଙ୍ଗ୍ ନା ଇ ହାରୁ ଟଣ୍ଡାର୍ ବିତ୍ରେତାଂ ରୱାନ୍ କାଜିଂ ଇଦାଂ କିଜ଼ି ମାଚିଲେ ନା କାଜିଂ ନେ ହେଦାଂ କିନାଦେରା ।”
“ରାଜା ଉତର୍ ହିନାନ୍, ଆନ୍ ହାତ୍ପା ଇଞ୍ଜ୍ନାଙ୍ଗା, ଇ ହାରୁକାର୍ ବିତ୍ରେ ରକାନିଂ ଉପ୍କାର୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ମୁନା କିନିହିଙ୍ଗ୍, ଏପେଙ୍ଗ୍ ନାଙ୍ଗ୍ ଉପ୍କାର୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ କାୱାତାଦେର୍ଣ୍ଣା ।
ଇଦାଂ ପାଚେ ହେୱାନ୍ ଜାର୍ ଆୟାଂ, ଟଣ୍ଡାର୍ବାଇ ଆରି ଚେଲାର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ କପର୍ନାହୁମ୍ ତାକେ ହାଚାର୍; ପାଚେ, ହେୱାର୍ ହେବେ ବେସି ଦିନ୍ ମାନ୍ୱାତାର୍ ।
“ମି ଇଲ୍ କାଜିଂ ଇଚା ନାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ୱିସ୍ତାନାତ୍ ଇଦାଂ ଲେକା ମାନାତ୍ ଇଞ୍ଜି ତା ଚେଲାର୍ ମାନ୍ତ ଏତୁ କିତାର୍ ।”
ଲାଗିଂ ହେୱାନ୍ ହାତାକାର୍ ବିତ୍ରେତାଂ ନିଙ୍ଗ୍ତି ପାଚେ ତା ଚେଲାର୍ ହେୱାନ୍ ଇଦାଂ ଇଞ୍ଜି ମାଚାନ୍ ଇଞ୍ଜି ଏତ୍ କିତାର୍; ପାଚେ, ହେୱାର୍ ଦରମ୍ ସାସ୍ତର୍ ଆରି ଜିସୁ ଇଞ୍ଜିମାଚି ବଚନ୍ ପାର୍ତି କିତାର୍ ।
ବଜି ୱିଜ଼୍ୱିହିଙ୍ଗ୍ ହେୱାର୍ତି ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ୱିସ୍ତିଲେ ଜିସୁ ତେହି ଜିସୁଙ୍ଗ୍ ଇଚାତ୍, “ହେୱାର୍ତି ଅଙ୍ଗୁର୍ ରାସ୍ ହିଲୁତ୍ ।”
ଇଦାଂ ପାଚେ ଜିସୁ ଆରି ତା ଚେଲାର୍ ଜିହୁଦା ଦେସ୍ତ ହାଚାର୍, ଆରେ ହେୱାନ୍ ହେ ବାହାତ ହେୱେର୍ ଲାହାଙ୍ଗ୍ ମାନ୍ଞ୍ଜି ବାପ୍ତିସିମ୍ ହିଦେଂ ଲାଗାତାନ୍ ।
ହାତ୍ପା ଜିସୁ ନିଜେ ବାପ୍ତିସିମ୍ ହିୱାଦାଂ ମାଚାନ୍, ତା ଚେଲାର୍ ହିିଜ଼ି ମାଚାର୍ ।
ଲାଗିଂ ଚେଲାର୍ ହେୱେର୍ ହେୱାର୍ ଇଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଲାଗାତାର୍, “ଇନେନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ କାଦି ତାହିହିତାନ୍ନା କି ?”
ହେ ପାଦ୍ନା ତା ଚେଲାର୍ କାଦି କଡ଼୍ଦେଂ କାଜିଂ ବସ୍ତିତ ହାଲ୍ଜି ମାଚାର୍ ।
ଆରେ ହେୱେର୍ ପଟପାଞ୍ଚିଲେ, ହେୱାନ୍ ତା ଚେଲାରିଂ ଇଚାନ୍, “ଇନେସ୍କି ଅଲପ୍ କ୍ଡାୱାସ୍ ଆମେତ୍, ଇଦାଂ କାଜିଂ ହାର୍ଜିମାନି ଡ୍ରିକ୍ତି କୁଦ୍ରିଙ୍ଗ୍ ରବେ କିୟାଟ୍ ।”
ହେ ନାଜିଂ ମ୍ଡିତିଲେ ତା ଚେଲାହିର୍ ହାମ୍ଦୁର୍ ଗୁଟିତ ହାଚାର୍
ଲାଗିଂ, ତା ଚେଲାହିର୍ ବିତ୍ରେ ହେନି ଇଦାଂ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ଇଚାର୍, “ଇ ହିକ୍ୟା ୱେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ବେସି କସ୍ଟ, ଇନେର୍ ଇଦାଂ ୱେଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଆଡ୍ନାର୍ ?”
ହେ ସମୁତାଂ ତା ଚେଲାହିର୍ ବିତ୍ରେ ହେନି ବେଣ୍କିୱାଦାଂ ହସି ହାଚାର୍, ଆରେ ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ଚାଲା ବୁଲା କିୱାତାର୍ ।
ହେବେ ଜିସୁ ବାରଜାଣ୍ତିଂ ୱେନ୍ବାତାନ୍, “ଏପେଙ୍ଗ୍ପା ନାଙ୍ଗ୍ ପିସ୍ତି ହାଞ୍ଜେଙ୍ଗ୍ ଇଚା କିନାଦେରା ?”
ଜିସୁ ହେୱାରିଂ ଉତର୍ ହିତାନ୍, “ଆନ୍ ଇନାକା ମି ବାରଜାଣ୍ତିଂ ବାଚି କିୱାତାଂନା କି ? ଆରେ, ମି ବିତ୍ରେ ର ସୟ୍ତାନ୍ ।”
ହେୱାନ୍ ଇସ୍କାରିୟତିୟ ସିମନ୍ ମେହି ଜିହୁଦାଙ୍ଗ୍ ହୁଡ଼୍ଜି ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, ଇନାକିଦେଂକି ହେୱାନ୍ ବାରଜାଣ୍ ବିତ୍ରେ ରୱାନ୍, ଆରେ ହେୱାନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ସାତ୍ରୁର୍ କେଇଦ ହେଲାୟ୍ କିଦେଙ୍ଗ୍ ହାଲ୍ଜି ମାଚାନ୍ ।
ସିମନ୍ ପିତର୍ ଟଣ୍ଡାହି ଆନ୍ଦ୍ରିୟ ତର୍ଦାକାନ୍ ତା ଚେଲାର୍ ବିତ୍ରେତାଂ ରୱାନ୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାନ୍, “ଇବେ ରୱାନ୍ କାଡ଼୍ଦେ ମାନାନ୍,
ତା ଟଣ୍ଡାହିର୍ ତାଙ୍ଗେଙ୍ଗ୍ ଇଚାର୍, “ଏନ୍ ଜେ ଇନା କାମାୟ୍ କିତାୟ୍ନା, ହେ ୱିଜ଼ୁ ଇନେସ୍କି ନି ଚେଲାର୍ ପା ହୁଡ଼୍ନାର୍, ଇଦାଂ କାଜିଂ ଇବେଣ୍ଡାଂ ହସି ହାଲ୍ଜି ଜିହୁଦା ଦେସ୍ତ ହାଲାଟ୍,
ଆରେ, ହେୱାନ୍ ହେୱାନିଂ ଗାଟାଜ଼ି ଆନ୍ତିୟକିଆତ ତାହିୱାତାନ୍ । ହେୱାର୍ ବାର୍ତି ର ବାର୍ହୁ ପାତେକ୍ ମଣ୍ଡ୍ଲି ହୁଦାଂ ମାନ୍ଞ୍ଜି ବେସି ଲୁଗାଙ୍ଗ୍ ହିକ୍ୟା ହିତାନ୍, ଆରେ ଆନ୍ତିୟକିଆତ ଚେଲାର୍ ପର୍ତୁମ୍ କ୍ରିସ୍ଟିୟାନ୍ ଇଞ୍ଜି ଇନ୍ୟା ଆତାର୍ ।
ହେବେ ଚେଲାର୍ ସବୁ ଜାଣ୍ ଜାର୍ ସାକ୍ତି ହୁଦାଂ ଜିହୁଦା ରାଜି ନିକାର୍ ପାର୍ତି କିନି ଟଣ୍ଡାର୍ କାଜିଂ ହେବା ପକ୍ତେଙ୍ଗ୍ ତିର୍ କିତାର୍,
ହେଦାଂ କାଜିଂ, ଏପେଙ୍ଗ୍ ତିନାଟ୍ କି ଉଣାଟ୍ କି ଇନାକାପା କିୟାଟ୍, ଇସ୍ୱର୍ତି ଜାଜ୍ମାଲ୍ କାଜିଂ ସବୁ କିୟାଟ୍ ।
ଆଣ୍ଡ୍ରେନ୍ ଜିଜ଼ି ମାନି ପାତେକ୍ କଗ୍ଲେ ଗାଚ୍ୟାଜ଼ି ମାନାତ୍; ମତର୍ ଆଣ୍ଡ୍ରେନ୍ ହାତିସ୍, ୱାଟିଙ୍ଗ୍ କଗ୍ଲେ ମାପ୍ରୁତି ତାକେ ପାର୍ତିନିକା ଇନେରିଂ ମାନ୍, ହେୱାନିଂ ବିବା କିଦେଙ୍ଗ୍ ଜାର୍ମାନ୍ ।
ଆରେ, ବଚନ୍ କି କାମାୟ୍ତ ଏପେଙ୍ଗ୍ ଇନାକା କିୟାଟ୍, ହେୱାନ୍ ୱିଜ଼ୁ ମାପ୍ରୁ ଜିସୁ ତର୍ଦାଂ କିଜ଼ି ହେୱାନ୍ତି ହୁଦାଂ ଆବା ଇସ୍ୱର୍ତିଂ ଦନ୍ୟବାଦ୍ କିୟାଟ୍ ।
ବିବା ୱିଜ଼ାକାର୍ତି ବିତ୍ରେ ହାର୍ ଆୟେତ୍ ଆରି ହେୱାନ୍ତି ଟାଟି ସକଟ୍ ଆୟେତ୍, ଇନାକିଦେଂକି ଇସ୍ୱର୍ ଲକାର୍ଦାରି ଆରି ପାପିରିଂ ବିଚାର୍ କିନାନ୍ ।
ହୁଡ଼ାଟ୍, ଆନ୍ ବାର୍ତ ନିଲ୍ଚି ଦୁୱେର୍ତ ଇଡ଼୍ଦାନାଙ୍ଗା; ଜଦି ଇନେର୍ ନା କାଟ୍ ୱେନ୍ଞ୍ଜି ଦୁୱେର୍ ଜେତ୍ନାନ୍, ତା ଆତିସ୍ ଆନ୍ ହଣ୍ଜି ତା ଲାଗାଂ ହାନାଙ୍ଗ୍, ଆରେ ଆନ୍ ତା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ତିନାଙ୍ଗ୍ ଆରି ହେୱାନ୍ ନା ଲାହାଙ୍ଗ୍ ତିନାନ୍ ।