11 ज्यो जाणीन काय ओहलो माणुह खाराब एय गीयोह, एने सोताह दोसी ठेरावीन पाप केरती रीथे।
11 हे सोमजाडिते कि ओहलो माणुह भटकून गीयो हि, एने आपणो जीवाह दोषी केरीन पाप केरतेन रेणे.
मालीक ताह केयो, “एय खाराब पावोर, मी ताराच सोबदा केरीन तुवाह गुनेगार ठेरावथो। तुवाह मालुम एतो काय मी काठो एदमी हे, एने मी जाह नाह मिल्यो ताह विस लेथु, एने जो मी नाह पेर्यो ताह काटथु;
पुण फरिसी एने देरेमगुरू योहान फाय रेन बपतीस्मा नाह लेदा, एने बोगवानान मोरजीह उपरूच टाल देना।
जो ता पोर बुरहो किरेह तान नियाव नाय एय; पुण जो ता पोर बुरहो नाह किरेत तो दोसी ठेराय गीयो, ज्यानकेरता काय तो बोगवानान एकुस मोंगाल्ला बेटाख ने नावा पोर बुरहो नाह केऱ्यो।
तेवी पौलुस एने बरनबास पाका बोरहाम केया, बोगवानान वचन पेल तुमूह केणेन जोरेवरी एतो; पुण जेवी तुमू ताह नाकारतेह, एने सोताह जेलेमक्यो जीवायीन हाजा नाह ठेरावते, ताहार एवी आमु बिगेर यहुदिन उगे वोलतेह।
आमु ज्यो होमलेल हेते काय आमु माय रेन काल्लो आदेस लेया बिगेरच थोड़ाक माणहे जाईन तान सोबदा केरीन तुमूह दुख पोचाड्या एती।
तो इहकेरीन चिट्ठी बी लिख्यो:
आमु जाणतेह काय नेम जो काय किथे ताहास किथे, जो नेमान काबाम हे; ज्यानकेरता काय एकेक मुय बोंद केराय जाय एने आखी दुनिया बोगवानान नियावान लायकी ठेराय;
तु ज्यी वातुन ताह एर केराव, एने मालीकान सामने ताह चेतावणी आप काय सोबदान बाराम बोलाचाल नाय केरी, जाकेरीन कायच फायदो नाह एत पुण होमेलनारे बिगेड़ जातेह।
तान मुय बोंद केरने जुवे, एने ज्या माणहे ठेगीन कामावणेन केरता जी वातु हिकाड़ने नाय जुवे, ओहल्यु वातु हिकाड़ीन गेराणान आखा माणहाह बिगाड़ देतेह।
एने यहुदिन वार्ता पोर एने ता माणहान उकुमा पोर द्यान नाय देय, जा खेरायीह नाकार केर देतेह।
काहाकाय खेरायीन ओलखात सापड़ावणेन पासाण केदी आपु जाण बुजीन पाप किरते रेहु, ते पापान केरता उंजु काल्लीस बोली बाकी नाह सोती।