4 एने दिरी केरीन पारखायेल सोबाव खेरलो निकेलने, एने खेरला निकेलने से आसा बुणेह;
4 एने धीरान खेरीच निकलनु, एने खेरो निकली जायेल आशा उत्पन्न एती;
तुमू दिर खाहो ते तुमरा जीवाह वोचाड़ लिहो।
जोल्युक वातु पेलुस रेन लेखायेल, त्यु आपणीस हिक ने केरता लेखाय जायेल हे काय आपु दिर एने पुस्तेक प्रोत्साहन द्वारा आसा मीले।
पुण ताह तुमू पारखेल एने जाण बी लियेल हेते काय जीहे सोरो आबाख हेऱ्यो केरने, तोहलोच तु हाजाली खोबरीह पोसार ने मार हेऱ्यो मेहनेत किरेल।
ज्यी आसा आपणा जीवान केरता ओहलो लंगर हे जो थोबीन एने मोजबुत हे, एने पोड़दान माय चोखाले जागे वोर पुचेह,
बोरकेतवालो हे तो माणुह जो पारेख माय मोजबुत रीथे, काहाकाय पारेख माय खेरो निकलीन जीवाय ने तो मुकूट सापड़ावी, जान वायदो मालीक ताह मोंग केरनारा हिऱ्यो किरेल हे।
तुमूह थोड़ीक वार वोर दुख उठावणेन बाद आखा गीणान बोगवान जो तुमूह मसी माय बाणावीन जेलेमक्यो बोड़ाय ने केरता हादेल तो खुद तुमूह पुरो, मोजबुत, थोबाड़ी एने ताकेतवाला केरी।