19 तानकेरता आपु त्यु वातु माय कायेम लागेल रिज्यो जा माय मेल एने एका दिहरान उन्नती एय।
19 तान केरता आमु ता वातीमाय रमून रिजी ताहेरी भेटी घोडो एने एक दिहरान हुदार एय.
तुमरा मुयाम रेन हानिकारक खाराब वात नाय निकले, पुण जो हाजो रेय जी हाजी हे, एने आखान फायदान केरता एय, काय होमेलनारान जीवणाम गीण लावी।
जा वोर तुमूह एय सेकी, तोलो आखा माणहा हेऱ्या मेल राखो।
आपणे माय रेन एकेक जाण आपणा आहेंल्याह तान बोलाय ने केरता खुस केरी काय तान बोरहा माय उन्नती एय।
आखा हेऱ्या मेल किरो, एने ता चोखालाह होदणारे बुणो जान बिगेर कुण मालीकाह केदीच नाय देख सेकी।
एवी सेवली बुखेत एय बाय बोणहा, खुस रिवो; तुमरो सोबाव साप मिलो; एका दिहराह उत्साहित किरते रिवो; एकुच मोन मिलो; ईलीमिलीन रिवो। मोंग एने सान्ती आपणार बोगवान तुमरी हिऱ्यो रेय।
“मीठ हाजो हे, पुण केदी मीठान खारलो होवाद जात रेय, ते ताह कायता केरीन पोशा खारलो किरहो? तुमरो जीवणो चोखो मीलो, एने एका दिहरा हेऱ्या सान्ती माय रिवो।”
बोरकेतवाला हेते ता, जा मेल केरावणारे हेते; काहाकाय ता बोगवानान सोरा केवाती!
तो बुरायीह सोड़ी एने हाजो तो केरी; एने तो पुरा मोना केरीन सान्ती होदणेन केरता कोसीत केरी।
तानकेरता एय बाय बोणहा काय केरने जुवे? जुलबुखे तुमू एकठा एतेह, तुलबूखे एकेकान मोना माय गीत, एने पारचार, एने एंजाणल्ली बाषा, एने उजेड़, एने एंजाणल्ली बाषान मतलब केणेन रेणे आखो काय आत्मिक वोड़तीन केरतास एणे जुवे।
जिहकेरीन मी बी सोब वातु माय आखाह खुस मेलथु, एने आपणो नाह पुण मोकतास ने फायदो होदथु, काय ताह सुटकारो जुड़ी।
जुवानीन मोरजीह रेन सिटो नाह, एने चोखो मोन से मालीकान नाव लेणारा हिऱ्यो देरेम, बुरहो, एने मोंग, एने ईलीमिलीन रेणारान पासाण लाग।
ताह तुमू इहकेरीन किवो काय जुठी वार्ता एने जेलेम ने वंसावली पोर मोन नाय लागाड़े, जाकेरीन बोलाचाल एतेह एने बोगवानान ती योजनान गेत नाह, जो बोरहा पोर आदारीत हे।
तुमू एवी वोर सोमेजणे बाजरेनाह काय आमु सोतान वोचाव केरतेह, पुण जिहकेरीन मसी हुदिह, तिहेस आमु बोगवानाह आहने जाणीन बोलतेह, एने एय मोंगाल्ला, आख्यु वातु तुमरी वोड़तीन केरता केतेह।
पुण केदी अविश्वासी एदमी आंगे एणेन केरता लेख्यान मांग केरी, ते ठिक हे ताह आप दिवो, ओहली हाल माय कुण बी बाहख बोणीख गाठ माय बांदायेल नाह सोता, बोगवान आपुह मेल केरनेन केरता हादिल हे।
एवी मुरतीन ओंगाण चेड़ायेल खाणान बाराम आपु जाणतेह काय आपु आखाह इकेल हे, मोठवाय पायदा केरने पुण मोंग केरीन वोड़ती ईथे।
थोड़ाक माणहे केतेह, “आखी वातु केरनेन सुट हे।” एने दिहरा माणहे केतेह, “आखो काय केरनेन हाजो हे।” पुण सोब वोस्तु माय वोड़ती नाह एणे।
पुण जा बोगवानान उगे रेन जाणाव केरतेह, आत्मिक उन्नती दिलासो एने दिर ने केरता माणहाह संबोदित किरेह।
जा एंजाणल्ली बाषा माय वातु किरेह, तो सोतास ने वोदणेन वातु किरेह, पुण जो बोगवाना उगे रेन जाणाव लावीह, तो मोंडलीह वोदणेन किरेह।
मारी ज्यी मोरजी हे काय तुमू आखा एंजाणल्ली बाषा माय वातु केरी, पुण ज्याह रेन होवटो ज्यो होदथु काय बोगवाना फाय रेन आयेल जाणाव ने वातु किरो, काहाकाय केदी एंजाणल्ली बाषा बोलनार मोंडलीन वोदणेन केरता अनुवाद नाय केरी, ते बोगवाना फाय रेन आयेल खुबेर आपणार ताह रेन वादार हे।
जाकेरीन आखा बोगवानान माणहे पाका बोण जाय एने सेवान काम केराय जाय, एने मसीन सेरीर वोदते जाय,