14 तेवी ता चार जेनवेरे केया, “आमेन!” एने डावाला माणहे पाया पोड़ीन आरादना केऱ्या।
14 एने चारू प्राणी आमेन कियील, एने डाय डाया उबडे पोडीन नमन किरील.
केदी तु जीवास केरीन उपकार मानहे, ते ओवता बिगेर इकेल वाला तार उपकारा पोर आमेन किहीक केती? काहाकाय ता ते जाणेत नाह काय तु खेरीच काय किथे?
तेवी चोववीस डायला माणहे, एने चार जेनवारे पाया पोड़ीन वोंद्या एने बोगवानान आरादना केऱ्या जो राजगादि पोर बोह रियेल ईतो। एने केया, “आमेन! बोगवानान स्तुती एय!”
ती राजगादिन कावदेन चोववीस राजगादि उंजु एत्यु, त्यु राजगादि पोर मी चोववीस डावाला माणहाह दोवल्या फाड़का पेरीन बोह रियेल एता, जा मुंडा पोर होनान मुकूट पिर रियेल एता।
एने राजगादिन ओंगाण चोमेकताला सिसान गेत दोवल्यो देरीयो पोसरी रियेल ईतो, राजगादिन विचीम एने चार चोमखीर चार जेनवेरे एता, तान ओंगाण पासाण डोलाच डोला एता।
पुशो मी दिख्यो, एने एजार एने लाखो हेरोगदुतान आवाज होमल्यो, ता राजगादि एने ता चार जेनवेरान एने ता डायला माणहान चार उगे उबरियेल एता।
तेवी मी दिखो मेंड्रो राजगादिन विची माय उबरेनोह, एने चार जेनवेराह एने डायला माणहा से गेराय रिनोह। तो ओहलो देखातालो काय ताह मारील हे। ताह हात हिंगे एने हात डोला एता, जा बोगवानान हात जीव हेते, जाह आखी देरती पोर मोकलील एतो।
तो ता पुस्तेकाह लिदो तेवी ता चार जेनवेरे एने चोववीस डायला माणहे ता मेंड्रान पाया पोड़ना। ता आखा डायला फाय रेणथो एने ईंगाला माय बोरायेल होनान वाटका एता, त्यु बोगवानान माणहान विन्ता हेत्यु।
एने केया, “आमेन! स्तुती, बोड़ाय, इकेल, दन्यवाद, मान सम्मान, ताकेत एने सेक्ती कायेम आमरा बोगवानान हे! आमेन!”