13 पिल्लो एने सेवल्यो, सुरवात एने आखरी मीच हे।”
13 “मी अल्फा एने ओमेगा, पेल्लो एने शेवेटलो, प्रारंभ एने शेवेट हि.”
केदी बोगवानान बोड़ाय तान द्वारा ईयेल हे, ते बोगवान बी खुद तान बोड़ाय केरी, एने चालोच केरी।
तो ज्यो केणे बाजरियेल एतो, “जो काय तु दिखेह, ताह पुस्तेक माय लिखते जा एने त्यु आसीयान सात मोंडल्यु: इफिसुस, समुरना, पिरगमुन, थुआतीरा, सरदीस, फिलादिलफिया, एने लोदिकिया फाय मुकेल दे।”
जेवी मी ताह दिख्यो ते मुरेल ने गेत तान पाया पोर पोड़ गीयो। तेवी तो माहु पोर तान जेवड्या आथा मेलीन केयो, “बिय मा! मीच पिल्लो एने आखरी हे।”
मालीक बोगवान जो हे, एने जो ईतो एने जो आवण्यो हे, जो आखाह रेन ताकेतवालो हे, तो ज्यो किथे, “मीच पिल्लो, एने आखरी हे।”
समुरना मायवाली मोंडलीह खुबेर पोचाड़नार हेरोगदुताह ज्यो लिख: “जो पिल्लो एने सीवल्यो हे, एने जो मोर जायेल ईतो, एवी जीवतालो एय जायेल हे, तान केणु ज्यो हे।
ज्यान पासाण तो माहु पोशो केयो, “ज्यी वात पुरी एय जायेल हे! मी अल्फा एने ओमेगा, सुरवात एने अन्त हे। जो कुण तिहल्यो हे ताह मी जीवणान जिरा माय रेन फुकेट पिणेन आदिकार आपुह।
लोदिकिया मायवाली मोंडलीन खुबेर पोचाड़नार हेरोगदुताह ज्यो लिख: “जो आमेन, बोरहावालो एने खीरलो गोवाह हे, एने बोगवानान बाणावोट ने आदिकारी हे, तो ज्यो किथे।