17 केदी तु माहु तार हाती सोमजेह ते, ताह इहकेरीन लेय लीजे जीहे माहु।
17 सेवट: जर तू माहु आपणो भागीदार होमजनेस, तर ताह आवो प्रकारे ग्रहण केर जीही माहु.
“जो कुण तुमूह आहने किरेह, तो माहु आहने किरेह, एने जो कुण माहु आहने किरेह, तो माहु मोकेलनाराह आहने किरेह।
एने जो कुण मार नाव से एक ओहला सोराह आहने किरेह, तो माहु आहने किरेह।”
तेवी राजा ताह जापाप देय, मी तुमूह खेरीच केथु, काय तुमू जा मारा न्या आत्याम रेन आत्या बायाख माय रेन एका हेऱ्या किरेल, तो मार हेऱ्याच किरेल।”
जेवी लुदिया एने तीन गेराणान माणहे बपतीस्मा लेदा, एने ती आमुह इहकेरीन विन्ता केर्यी, “केदी तुमू माहु मालीक ने विश्वासी सोमेजतेह, ताहार आवीन मार गेरा माय रिवो,” एने ती आमुह मानाड़ीन ली गियी।
केदी एगदो तीतुसान बाराम फुशी, ते तो मार हाती एने तुमरी केरता मारो गोवांद्यो हे; एने केदी आमरा बायाख ने बाराम फुशी, ते ता मोंडलीन मोकलायेल एने मसीन बोड़ाय हेते।
मतलब ज्यो काय मसी यीशु माय हाजाली खोबरीन द्वारे बिगेर यहुदि माणहे विरासत माय बागी, एने एकुस सेरीरान एने वायदान बागी हेते।
तुमरी केरता मारो जो विचार हाजोच हे, काहाकाय तुमू मारा मोना माय आव बुहेल हेते, ज्यानकेरीन काय एने मार बोंदीम एने हाजाली खोबरीन केरता जापाप, एने प्रमाण आपणेन तुमू सोब मार हेऱ्या गीण माय बागीदार हेते।
एने जान मालीक बुरहो केरनार हे ताह ता बाहख हे केरीन तान ईजुत उड़ावणे नाय जुवे, पुण तान होवटीह सेवा चाकरी केरी, काहाकाय जा तान फायदो उखेलतेह ता बुरहो केरनारे एने मोंगाल्ला माणहे हेते, ज्यी वातुह हिकाड़ते एने सोमजाड़ते रे।
ते मी उनेसीमुस ने उगे रेन तुवाह विन्ता केरथु, जो मसी माय मार बिटोख हे, एने जेवी मी जेलीम ईतो ती टेम माय तान आत्मिक आबोख बोणनो।
ताह जो एवी मारो कालजान टुकड़ो हे, मी तुमू फाय पुशो मुकेल ने बाजरिनोह।
केदी तो तारो काह नुकसान केऱ्यो एय, एने ता पोर तारो काह केरजो एय, ते मार नाव पोर लेख ले।
तानकेरीन एय चोखाला बाय बोणहा, तुमू ज्या हेरगान राज ने हादाड़ेल माय एकठा हेते, तो प्रेरित एने मुखी चाकर्यो यीशु पोर जाह आपु कबुल केरतेह, द्यान किरो।
काहाकाय आपु मसीन गोवांद्या ईयेल हेते, केदी आपु आपणा पेल्ला बोरहा पोर सेवेट वोर मोजबुती माय थोबीन रेहु।
एय मारा मोंगाल्ला बाय बोणहा, हुमलो काय बोगवान दुनियान नेजरीम जा गेरीब हेते ताह निवाड्यो काय बोरहा माय मालदार एने ता राज ने आदिकारी एय, जान वायदो तो ता हिऱ्यो किरेल हे जा ता पोर मोंग केरतेह?
तुमरे माय जा डावाला हेते, मी तान गेत डावालो एने मसीन दुखान गोवा हे। एने आवणार बोड़ाय माय बेचकाएन ताह ज्यो सोमजाड़थो,
एने जो काय आमु देख्या एने होमलेल हेते, तान पुकार पाड़तेह काय तुमू बी आमरा हाती बोणी, एने आपणी मेल ते आबाख हेऱ्यी एने तान बेटाख यीशु मसी हेऱ्यो हे।