13 उवतो यीशु ताह सोड़ दिनो, एने पुशो डोंडह्या माय बोहीन ती पार जात रिनो।
13 एने तो ताह सोडीन पोशा नावपोर चेडिन बोहवएने पुरले उखव र निकलीन गीयो.
ताह जाणे दिवो, ता आंदलाह वाट देखाड़नारे हेते; एने केदी आंदलो आंदलाह वाट देखाड़ी, ते दुयू बी खाडाम जाय पोड़ती।”
चोखाली वोस्तु चिताह मा आपहो, एने तुमरो हिरामोती हुवऱ्यान ओंगाण मा टाकहो; एने ओहलो नाय एय काय हुवऱ्या ताह पाया बुंद रोहदेल देती, एने फिरीन तुमूह फाड टाकती।
यीशु तान जीवा माय हाह बोरीन केयो, “ज्यी टेमीन माणहे काहा निसाणी मांगतेह? मी तुमूह खेरीच केथु! काय ज्यी टेमीन माणहाह काल्लीस निसाणी नाय आपाय!”
चेला रूटो ली जाणे विहरी जायेल एता एने डोंडह्या माय ता फाय एकुस रूटो ईतो।
तेवी गिरासेनियान आहने पाहनेन आखा माणहे यीशुह विन्ता केऱ्या, “आमरे न्या रेन जातरे।” काहाकाय ता माणहा माय जुलूम बिय बोराय जायेल एती, तेवी यीशु डोंडह्या पोर चेड़ीन वोल गीयो।
जाह वोर उजालो तुमरी हेऱ्यो हे, उजाला पोर बुरहो किरो, काहाकाय तुमू उजालान माणहे बोणी।” ज्यु वातु केयीन यीशु जात रिनो एने ताह रेन लिकीन रिनो।
यीशु ताह पुशो केयो, “जा मी जाणे बाजरिनोह, एने तुमू माहु हुदहो एने तुमू तुमरा पापाम मुरहो; जाहरी मी जाथु। ताहरी तुमू नाह आव सेकते।”
पुण जेवी यहुदि माणहे विरोद एने चिहटा केरने बाज गीया, ते पौलुस खुद ने फाड़का जेटकीन ताह केयो, “तुमरा मोतीन कारेण तुमू खुद हेते! मी ज्या माय निर्दोस हे। एवी रेन मी बिगेर यहुदि फाय जाह।”
जेवी आमु आसीया ईलाकान दिड़े जा एक अद्रमुत्तियुम ने एक डोंडह्यो दिड़े बेटा माय जाण्यो एतो, आमु डोंडह्या माय चेड़ना एने बोहीन निकली गीया। एने अरीस्तर्खुस नावान थिस्सलुनिक्योन एक मकिदुनि एदमी बी आमरी हिऱ्यो ईतो।