17 जेवी यीशु गेरदीह सोड़ीन गेराम गीयो, तेवी तान चेला ज्या किस्सान बाराम फुशा।
17 तो लोक्सामुदायामायारिन निकलीन गिर जांणेबादमाय तान चेला ताह ता देखाडणे वार्ता वशीयव फुसील.
ओवता यीशुन चेला आहने आवीन ताह केया, “तु माणहा हिऱ्यो किस्सा माय काहा वातु किरेह?”
तान पासाण यीशु माणहान गेरदीह सोड़ीन गेराम गीयो, तेवी तान चेला आहने आवीन केया, “जेंगली दाणान किस्सान मतलब आमुह सोमजाड़ दे।”
ज्य होमलीन पतरस ताह केयो, “ज्यो किस्सो आमुह सोमजाड़ दे।”
थोड़ाह दिह्यान पासाण यीशु पुशो कफरनहूम हेयरा माय आवो, एने ज्यी खुबेर पोसरी गियी काय तो गेरा माय हे।
तेवी यीशु गेर जात रिनो। एने पोशी माणहान ओली होवटाली गेरदी टुलो एय गियी काय यीशु एने तान चेलाह खाणेन केरता बी टेम नाह जुड़नो।
जेवी यीशु एखालोच रेय गीयो, तेवी तान हाती एने ता बारा जाणे मिलीन यीशुह ज्या किस्सान बाराम फुशा।
एने यीशु बिगेर किस्सान वापेर केरीन ताह कायच नाह हिकाड़तालो, पुण जेवी तो चेला हिऱ्यो एखालोच रेतालो, तेवी आखी वातुन मतलब तान खास चेलाह केय आपतालो।
जान होमेलनेन कान एती, ता होमली लेय।
यीशु ताह केयो, “काय तुमू बी नासमज हेते? काय तुमू नाह सोमेजते काय जी चिज बाहेर रेन माणहान माय जाथे? ती चिज ताह एठी नाह किरेत,
जेवी यीशु गेराम आवो, तेवी चेला कुवालाच जाईन ताह फुशा, “आमु बुतड़ाह बाहेर काहा नाह काड़ सेक्या?”