17 केरीन ता माणहे यीशुह विन्ता केरीन केया काय आमरा एद्दी माय रेन जात रेय।
17 तेवी तो ताह एने विनंती केरणे लागिल का तो ताफायरीन निकलीन जाणे.
तेवी आखा हेयरान सोब माणहे यीशुह मिलनेन केरता आवा; एने ताह देखीन विन्ती केऱ्या काय तो तान ईलाका माय रेन दिहरी जागे जात रेय।
“एय यीशु नासरी आमुह तुवा हेऱ्यो काय काम? काय तु आमुह खेतेम केरने आयेल हे? मी तुवाह जाणथु, तु बोगवानान चोखालो खुबर्यो हे!”
एने मोठेस आयड़ीन केयो, “एय मोटला बोगवानान सोरा यीशु! मारो तार हेऱ्यो काय लेन देन नाह? मी तुवाह बोगवानान सुगोण आपथु, माहु डेंड मा आपी!”
ज्यो देखीन पतरस यीशुन पाया पोड़ीन केयो, “एय मालीक! माहु हिऱ्यो रेन सिटो जातरे, काहाकाय मी पापी माणुह हे।”
तेवी गिरासेनियान आहने पाहनेन आखा माणहे यीशुह विन्ता केऱ्या, “आमरे न्या रेन जातरे।” काहाकाय ता माणहा माय जुलूम बिय बोराय जायेल एती, तेवी यीशु डोंडह्या पोर चेड़ीन वोल गीयो।
तेवी रोमन आदिकारी जेलीम आवीन ताह मानाड्या; एने ताह जेलीम रेन बाहेर ली जाईन विन्ता केऱ्या काय गावा माय रेन जात रिवो।