6 जेवी दिह उगीन दोप लागो, तेवी हुका हेलगी गीया; काहाकाय मुल उपरूस एता, केरीन हुक गीया।
6 एने ताहेरया सूर्य उगनो, तेवी बारो देरीन लतामाय तान मूल जेल्दव हुकव गीया.
पुण दिह उगनो एने ता पोर दोप लागो एने ता बुजाय गीया, एने मुले नाह गाड़ाना ता माय ता हुक गीया।
एने थोड़ाक दाणा सापराट्या जागा माय पोड़ना, ताहरी दाणाह होवटो माटड्यो नाह जुड़नो, केरीन दाणा तुरुत उग गीया,
थोड़ाक दाणा काटाल्या जुरखील्या माय पोड़ना, एने जुरखील्या वोदीन ताह दाब देना, एने ताह फोल नाह लागा।
एने बोरहान द्वारे मसी तुमरा मोना माय बोही काय तुमू मोंग माय मोजबुत एने पाको एन,
एने तास माय मुले गाड़ीन वोदते जावो, एने जिहकेरीन तुमू हिकेल हेते, तिहेच केरीन बोरहाम मोजबुत एते जावो, एने जुलूम काय जुलूम दन्यवाद किरते रिवो।
एने खेतेम एणारा माणहान केरीन आखी बातीन दोकाम फासाड़नेन केरता अन्याय ने कामान वापेर केरी; काहाकाय ता खेरायीह मोंग नाह केऱ्या काय ता माणहान सुटकारो एतो। केरीन ता खेतेम एय जाती।
काहाकाय दिह उगताच बोर दोप पोड़ने, एने खेड़ाह हुकाड़ देणे, एने तान फुल ओदीर जाणे एने तान होबा जात रेणे इहीचकेरीन केरीन मालदार माणुह बी तान वेपार केरती केरतीन माटड्या माय मिलाय जाय।
ता तुमरा मोंगान सबा माय तुमरी हेऱ्या खाता पिता, देरीया माय लिकायेल देगड़ान गेत हेते, एने बिंदास तान पेटाह बोरनारे राखवाल्या हेते; ता वारा माय उड़ीन आयेल ठाल्ला वादला हेते, ता उनालान विण फोल्या जाड़े हेते, जा दुय वार मोर जायेल हेते; एने मुला बेलुच उखील जायेल हेते।
ता पोशा केदी बुखल्या एने तीहल्या नाय रेती; एने नाह ते दिह एने नाह दोप ताह हेलगाड़ सेकी।