20 पुण ता दिह आवती जेवी वोवड़ो ता हिऱ्यो रेन आलेग केराय जाय, ते दिह रेन ता उपास देरती।
20 पुण ओहला दिहे आववती का दुल्हा ताफायरीन जाय तेवी ता दिहामाय ता उपास केरती.
तेवी यीशु चेलाह केयो, “तुमू आखा आज रातीच मार बाराम ठोकरा खाहो, काहाकाय लिखेल हे: ‘मी गोवालाह मारूह, एने मेंड्रान टुलो फाटा फुट एय जाती।’
यीशु ताह जापाप आप्यो, “जाह वोर वोवड़ो वाराड्या हिऱ्यो हे काय ता दुख मोणावती? पुण ता दिह आवती जेवी वोवड़ो ता हिऱ्यो रेन आलेग एय जाय, तेवी ता उपास देरती।
यीशु ताह जापाप आप्यो, “काय तुमू आसा केरतेह काय एक वाराड़ा माय पावणा बुखल्यास जातेह? केदी बी नाह! जाह वोर वोवड़ो ता हिऱ्यो हे, ता इहकेरीन नाय केरती।”
कुण बी नोवाला फाड़कान ठिगलो जुनाला फाड़का पोर नाह लागाड़ने, नाहते तो ताम रेन थोड़ोक खेचलेय, एने नोवालो जुनालाह रेन पेल एतो, ताह रेन बी होवटो फाट जाय।
ओवतो यीशु चेलाह केयो, माणहान बिटोख आवी, ती टेम तुमू एकास टेमाह देखणेन एर किरहो, पुण नाय देख सिकहो।
पुण एक टेम आवी, तेवी वोवड़ो ता हिऱ्यो रेन आंगे एय जाय, तेवी ता उपास देरती।”
काहाकाय गेरीब माणहे ते जेलेम तुमरी हेऱ्या रेतेह, पुण मी तुमरी हिऱ्यो जेलेम नाय रेव।”
एय मार सोरा, मी उंजु थोड़ीक वार तुमरी हिऱ्यो हे ओवता तुमू माहु हुदहो। पुण जा मी जाथु ता तुमू नाह आव सेकते; इहकेरीन मी यहुदि आदिकारीह कियेल ईतो, ‘एने एवी मी तिहेच केरीन तुमूह बी केथु।’
मी आबाख ने उगे रेन दुनिया माय आयेल हे; मी एवी पुशो दुनियाह सोड़ीन आबाख फाय जाथु।”
तीबी मी तुमूह खेरीच केथु: मारो जाणो तुमरी केरता हाजो हे, काहाकाय मी नाय जाव ते मोदेक केरनार तुमरी फाय नाय आवी। पुण मी जाह तेवीच ताह तुमरी फाय मोकलुह।
मी एवी ज्यी दुनिया माय नाय रेव, पुण ज्या ज्यी दुनिया माय रेती, एने एवी मी तार फाय आवथु। एय चोखाला आबा! तु ता नावान ताकेत केरीन ताह होमाल, जो तु माहु आपेल हे, काहाकाय जिहकेरीन तु एने मी एक हेते, तिहेच केरीन ता बी एक एय जाती।
एवी मी तार फाय आवथु, पुण ज्यी वातु मी दुनिया माय रेणेन बुखेत केणे बाजरिनोह काय ता तान मोना माय मार पुरी खुसीह होद सेकी।
जान वोवड़ी हे, तोस वोवड़ो हे; एने उबरीन तान वातु हुमलेह, तो वोवड़ान हाती हे, एने तो वोवड़ान आवाज होमलीन खुस ईथे। तिहेस केरीन एवी मारी ज्यी खुसी पुरी एनीह।
ज्यो केयीन यीशु तान देखता देखता उपेर हेरगा माय विसाय गीयो, एने वादेल ताह तान डोलान सामने रेन लीकाड़ लेदो।
एने ता एक एक मोंडली माय तान केरता अगुवा निवाड़ेन नियुक्त केऱ्या, एने उपास एने विन्ता केरीन ताह मालीकान आथा माय होप्या जा पोर ता बुरहो किरेल एता।
जोरेवरी हे काय हेरगा माय ती टेम वोर रेय, जाह वोर तो आखी वातुह पेल ने गेत नाय केर लेय, जान चेरचा जुनाला कालाम रेन बोगवान तान चोखाला जाणकारान मुया केरीन कियेल हे।
तुमू एका दिहराह ज्या आदिकार माय रेन बुलवाड़ो मा, पुण सोतान सेंगेतीह रेन थोड़ीक वार ने केरता आंगेच रिवो काय विन्तान केरता टेम जुड़ी, एने पोशा एकठा एय जावो नाहते, ओहलो नाय एय काय तुमरे दिर ने कारेण सैतान तुमूह पारखी।
मी तुमरा बाराम बोगवानान गेत आसा लागाड़ीन रेथु। एने मी एकुच एदम्या हिऱ्यो वायदो किरेल हे, तो मसी यीशु हे, एने तुमूह चोखाली कुवारीन गेत होप देव।
मेहनेत एने केस्टाम; जाहार ताहार जागते रेणे माय; बुखल्यो तिहल्यो रेणे माय; जाहार ताहार उपास केरने माय; ईवाला माय उगाड़लो रेणे माय;
चापका खाणे माय, जेलीम कोंडाणेम, गेरदीह रेन, कामा माय, जागताला रेणे माय, उपास केरनेम,
आवो, आपु खुस एने आनन्दित एता; एने तान महानतान केरीन तान बोड़ाय केरता, एने मेंड्रान वाराड़ान टेम आव लागेल हे, काहाकाय तान लाडी आपणे आपाह तियार किरेल हे।
पोशो हात हेरोगदुता माय रेन एक फाय आखरी हात पिड़ा माय बोरायेल हात वाटका एता, तो मार हेऱ्यो आवीन माहु केयो, “न्या आव, मी तुवाह वोवड़ी मतलब मेंड्रान बायकुह देखाडुह।”