1 ओवतो यीशु डोंडह्या माय बोहीन ती पार गीयो, एने तान हेयरा माय आवो,
1 तो नावीम बोहीन पुरलेउखीर गीयो, एने आपणो नगराम आवा.
एने यीशु नासरत सोड़ीन कफरनहूम हेयरा माय, जो देरीयान देड़े जबुलून एने नप्तालीन ईलाका माय हे, जाईन रेणे बाज गीयो।
चोखाली वोस्तु चिताह मा आपहो, एने तुमरो हिरामोती हुवऱ्यान ओंगाण मा टाकहो; एने ओहलो नाय एय काय हुवऱ्या ताह पाया बुंद रोहदेल देती, एने फिरीन तुमूह फाड टाकती।
यीशु जेवी तान कावदेन माणहान एक मोटली गेरदी दिख्यो, ते तो तान चेलाह देरीयान ती मीरे जाणेन उकुम आप्यो।
जेवी यीशु डोंडह्या पोर चेड़नो, ते तान चेला बी तान पासाण चेड़ना।
जेवी यीशु डोंडह्या माय बोहीन पुशो देरीयान ती उगे गीयो। तेवी माणहान एक होवटाली गेरदी यीशु हेरी टुलो एय गियी, एने तो देरीयान मीरेच ईतो।
तेवी गिरासेनियान आहने पाहनेन आखा माणहे यीशुह विन्ता केऱ्या, “आमरे न्या रेन जातरे।” काहाकाय ता माणहा माय जुलूम बिय बोराय जायेल एती, तेवी यीशु डोंडह्या पोर चेड़ीन वोल गीयो।
जेवी यीशु पुशो वोलीन गेलील माय आवो, ते माणहे यीशुह खुसी माय मील्या, काहाकाय ता आखा तान वाट जोवताला।
जो नुकसान किरेह तो नुकसानुस केरती रेय, एने जो खाराब हे तो खाराबी मायच बोणीन रेय; एने जो हाजो हे तो हाजोस केरती रेय, एने जो चोखो हे तो चोखालो बोणीन रेय।”