52 एने माहणे उगड़ी गीया, एने हुवताला चोखाला माणहान मोकतास देड़े जीव उठना।
52 एने कबरे उघाडील, एने हूवताला पवित्र माणहान मोक्तास शरीर जीवताला उठी,
यीशु ज्यी वातु किन पासाण ताह केयो, “मारो जोड़ीदार लाजर हुव जायेल हे, पुण मी ताह जागाड़ने जाथु।”
ओवतो मांड्या वोलीन स्तिफनुस मोठेस आयेड़नो, “एय मालीक, ज्यो पाप न्या पोर मा लागाड़े!” एने इहकेरीन केयीन स्तिफनुस मोर गीयो।
जीह केरीन तुमरा माय मोकतास कोमजोर एने दुखाऱ्या हेते, एने मोकतास मोरी बी जायेल हेते।
पुण खेरीच मसी मुरेल माय रेन जीव उठेल हे, एने जा मोर जायेल हेते ता बी जीव उठती ज्यो वातीन पुरावो हे।
मी तुमूह मालमात ने वात केथु, आपु आखा नाय मोरहु, पुण आखा बोदली जाहु, एने ज्यो एकुस ताल माय पापण्या पाड़तास सेवली पावली फुकतास एय।
काहाकाय यीशु मोर जायेल एने पुशो जीव उठेल उहलो तुमरो बुरहो एय, ते ताज ने गेत जा यीशु पोर बुरहो केरीन मोर जायेल हेते, ताह बोगवान यीशु हिऱ्यो लावी।
यीशु आपणे केरता मुरनो, ज्यानकेरता काय आपु जीवताला रेहु नाहते मोर जाहु, जेवी यीशु पोशो आवी तेवी आखा मिलीन ताच हेऱ्या जिवी।